พระเจ้าฟีลิปที่ 1 แห่งฝรั่งเศส (อังกฤษ: Philip I of France หรือ Philip the Amorous[1] หรือ ฝรั่งเศส: Philippe I de France) (23 พฤษภาคม ค.ศ. 1052 - 29 กรกฎาคม ค.ศ. 1108) เป็นพระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศสในราชวงศ์กาเปเตียง ผู้ทรงครองราชบัลลังก์ฝรั่งเศสระหว่างวันที่ 23 พฤษภาคม ค.ศ. 1059 จนเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม ค.ศ. 1108 รัชสมัยของพระองค์ก็เช่นเดียวกับรัชสมัยของกษัตริย์ของราชวงศ์กาเปเตียงเป็นรัชสมัยที่ยืดยาว พระองค์ทรงได้รับราชบัลลังก์ที่เพิ่งเริ่มฟื้นตัวจากสมัยที่ตกต่ำของพระราชบิดาและทรงได้ดินแดน เวอแซ็ง (Vexin) และ บูร์ก (Bourges) เข้ามาเป็นทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์พระเจ้าฟีลิปที่ 1 เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม ค.ศ. 1052 เป็นพระราชโอรสในพระเจ้าอ็องรีที่ 1 แห่งฝรั่งเศสและอานแห่งเคียฟ (Anne of Kiev) พระนามของพระองค์มาจากภาษากรีก “Philippos” ที่แปลว่า “ผู้รักม้า” ซึ่งเป็นชื่อที่แปลกสำหรับยุโรปตะวันตกในขณะนั้น เป็นชื่อที่ได้รับพระราชมารดาผู้ทรงมาจากยุโรปตะวันออก ฟีลิปขึ้นครองราชสมบัติเมื่อมีพระชนมายุได้ 7 พรรษา[2] โดยมีพระราชมารดาเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์จนพระชนมายุได้ 14 พรรษาในปี ค.ศ. 1066 อานแห่งเคียฟจึงเป็นพระราชินีแห่งฝรั่งเศสองค์แรกที่ทำหน้าที่เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ อานทรงเป็นเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ร่วมกับบอลด์วินที่ 5 เคานต์แห่งแฟลนเดอร์ส (Baldwin V, Count of Flanders) พระเจ้าฟีลิปอภิเษกสมรสครั้งแรกกับเบอร์ธาแห่งฮอลแลนด์บุตรีของฟลอริสที่ 1 เคานต์แห่งฮอลแลนด์ (Floris I, Count of Holland) ในปี ค.ศ. 1072 แม้ว่าจะมีพระราชโอรสที่เป็นรัชทายาทตามพระราชประสงค์ แต่พระเจ้าฟีลิปทรงหันไปหลงรักกับแบร์ทราด เดอ มงฟอร์ ภริยาของฟุลก์ที่ 4 เคานต์แห่งอ็องชู (Fulk IV, Count of Anjou) พระองค์จึงทรงหย่ากับเบอร์ธาแห่งฮอลแลนด์โดยทรงกล่าวหาว่าเบอร์ธาอ้วนเกินไป พระเจ้าฟีลิปทรงเสกสมรสกับเบอร์เทรด์เมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม ค.ศ. 1092 ในปี ค.ศ. 1094 พระองค์ทรงถูกตัดขาดจากศาสนา (excommunicate) โดยอูกแห่งดี (Hugh of Die) อาร์ชบิชอปแห่งลียงเป็นครั้งแรก หลังจากไม่มีข่าวอะไรอยู่เป็นเวลานานสมเด็จพระสันตะปาปาเออร์บันที่ 2 ก็ทรงประกาศคว่ำบาตรเป็นครั้งที่สองในสภาสังคายนาแห่งแคลร์มง (Council of Clermont) ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1095 การคว่ำบาตรถูกยกเลิกหลายครั้ง เมื่อพระเจ้าฟีลิปทรงสัญญาว่าจะหันหลังให้แบร์ทราด แต่ทุกครั้งพระองค์ก็ทรงกลับไปหาแบร์ทราด หลังจากปี ค.ศ. 1104 ก็ไม่มีการคว่ำบาตรอีก ในฝรั่งเศสเองอีโวแห่งชาร์ตร์ (Ivo of Chartres) อาร์ชบิชอปแห่งชาร์ตร์ก็ต่อต้านพระเจ้าฟีลิปสังคายนาแห่งแคลร์มงต์เป็นจุดเริ่มของสงครามครูเสดครั้งที่ 1 เมื่อเริ่มแรกพระเจ้าฟีลิปก็มิได้ทรงสนับสนุนเพราะทรงมีความขัดแย้งกับสมเด็จพระสันตะปาปาเออร์บันที่ 2 และถึงอย่างไรก็ตามพระสันตะปาปาเออร์บันก็ไม่ทรงสามารถให้พระเจ้าฟีลิปเข้าร่วมได้เพราะทรงไปประกาศคว่ำบาตรในสภาการประชุมแต่อูกที่ 1 แห่งแวร์ม็องดัว (Hugh I of Vermandois) พระอนุชาเป็นผู้มีส่วนสำคัญในการเข้าร่วมสงครามพระเจ้าฟีลิปเสด็จสวรรคตที่ปราสาทที่เมอเลิง (Melun) และทรงได้รับการบรรจุที่แซ็ง-เบอนัว-เซอร์-ลัวร์ (Saint-Benoît-sur-Loire) ไม่ใช่ที่มหาวิหารแซ็ง-เดอนีที่บรรจุพระมหากษัตริย์และพระประยูรญาติองค์อื่นๆ หลังจากการเสด็จสวรรคตแล้วพระราชโอรสก็ขึ้นครองราชย์ต่อเป็นพระเจ้าหลุยส์ที่ 6 แห่งฝรั่งเศส ซึ่งก็มิได้เป็นไปอย่างราบรื่นเพราะมีผู้ท้าทายสิทธิ ตามคำกล่าวของอธิการซูว์เฌแห่งแซ็ง-เดอนีที่ว่า: