พระเจ้ามินแยไดกปา (พม่า: မင်းရဲဒိဗ္ဗ, ออกเสียง: [mɪ́ɴjɛ́ deiʔpa̰]) เป็นพระมหากษัตริย์พระองค์ที่ 7 ของราชวงศ์ตองอูแห่งพม่า พระองค์ครองราชบัลลังก์ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2171 หลังจากที่ลอบปลงพระชนม์พระราชบิดาของพระองค์ คือ พระเจ้าอโนเพตลุน ที่ทรงทราบว่าพระองค์ลักลอบเป็นชู้กับนางสนม[1] ธิดาของเจ้าเมืองเชียงตุง พระเจ้าอโนเพตลุนได้ตรัสบริภาษพระองค์อย่างรุนแรงว่าสิ่งที่พระองค์ทำคือการทรยศและไม่สมควรมีพระชนม์อยู่[2]หลังจากการลอบปลงพระชนม์พระราชบิดา พระเจ้ามินแยไดกปาก็ทำให้เหล่าเสนาบดีประกาศให้พระองค์เป็นกษัตริย์ แต่พระองค์ก็ยังต้องชิงบัลลังก์กับสองพระปิตุลา พระเจ้าทาลุนและมังรากะยอชวา ซึ่งเสด็จไปที่รัฐฉานเพื่อระดมกำลังทหาร[2] พระเจ้ามินแยไดกปา ไม่ทรงมีอำนาจควบคุมอาณาจักร เกินกว่าพะโคซึ่งเป็นเมืองหลวงของอาณาจักร ตลอด พ.ศ. 2171 สองพระปิตุลาพระเจ้าทาลุนและมังรากะยอชวา เสด็จกลับมาจากรัฐฉานและควบคุมพม่าตอนบน ในขณะที่คนอื่น ๆ จำนวนมากในพม่าไม่เห็นด้วยกับการปกครองของพระองค์ ใน พ.ศ. 2172 พระเจ้าทาลุนเสด็จลงมาจากอังวะเพื่อพิชิตพม่า กษัตริย์แห่งอาระกันส่งกองทัพไปช่วยพระเจ้ามินแยไดกปาแต่ก็เปล่าประโยชน์ ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2172 กษัตริย์ผู้ทำปิตุฆาตถูกยึดอำนาจโดยผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์และส่งตัวพระองค์ไปยังพระเจ้าทาลุน[3] พระเจ้าทาลุนปฏิเสธคำขอของพระองค์ที่จะทรงผนวชเป็นพระภิกษุสงฆ์ และประหารพระองค์ในเดือนพฤศจิกายนปีนั้น