พระเจ้ารอเบิร์ตที่ 2 แห่งสกอตแลนด์ (อังกฤษ: Robert II of Scotlandcode: en is deprecated ) ทรงเป็นกษัตริย์สกอตแลนด์ตั้งแต่ ค.ศ. 1371 จนเสด็จสวรรคตใน ค.ศ. 1390 พระองค์ทรงเป็นปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์สจวต ทรงเป็นโอรสของวอลเทอร์ สจวต สจวตใหญ่ที่ 6 แห่งสกอตแลนด์ กับเจ้าหญิงมาร์โจรี บรูซ พระราชธิดาในพระเจ้ารอเบิร์ตที่ 1 แห่งสกอตแลนด์ ซึ่งสิ้นพระชนม์ไม่นานหลังทรงให้กำเนิดรอเบิร์ต[1] ใน ค.ศ. 1318 รัฐสภาสกอตแลนด์ก็ได้ประกาศให้รอเบิร์ตเป็นผู้สืบราชบัลลังก์สกอตแลนด์หากพระเจ้ารอเบิร์ตที่ 1 ผู้เป็นพระอัยกาเสด็จสวรรคต อย่างไรก็ตาม ใน ค.ศ. 1324 พระเจ้ารอเบิร์ตที่ 1 ได้มีพระราชโอรสนามว่าเจ้าชายเดวิด ทำให้ตำแหน่งรัชทายาทตกไปอยู่กับเจ้าชายเดวิดผู้มีศักดิ์เป็นพระมาตุลา ใน ค.ศ. 1326 บิดาของรอเบิร์ตก็ถึงแก่กรรม ทำให้รอเบิร์ตขึ้นสืบตำแหน่งเป็นสจวตใหญ่แห่งสกอตแลนด์ขณะมีอายุเพียงสิบปี[1] พระเจ้ารอเบิร์ตที่ 1 เสด็จสวรรคตใน ค.ศ. 1329 เจ้าชายเดวิดในวัยเพียง 5 ปีได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นพระเจ้าเดวิดที่ 2 แห่งสกอตแลนด์ ใน ค.ศ. 1363 พระเจ้าเดวิดพยายามผลักดันให้สิทธิในการสืบราชสมบัติตกไปอยู่กับสายแพลนแทเจเนต แต่ถูกปฏิเสธจากรัฐสภา ใน ค.ศ. 1371 พระเจ้าเดวิดที่ 2 เสด็จสวรรคตโดยไม่มีทายาท ทำให้รอเบิร์ตขึ้นสืบราชสมบัติเป็นพระเจ้ารอเบิร์ตที่ 2 แห่งสกอตแลนด์ในวัย 54 ชันษา ยามที่ทรงขึ้นครองราชย์นั้นมีพระพลานามัยย่ำแย่ และแทบไม่สามารถทอดพระเนตรสิ่งต่าง ๆ ได้ ขณะนั้นอังกฤษได้ควบคุมดินแดนขนาดใหญ่ทางตอนใต้ของสกอตแลนด์ พระองค์เปิดทางให้ขุนนางทางภาคใต้ของสกอตแลนด์เข้าต่อสู้กับอังกฤษเพื่อทวงคืนผืนแผ่นดินสกอตแลนด์กลับคืนมา ทรงยุติการค้าขายกับอังกฤษและเริ่มความสัมพันธ์กับฝรั่งเศส ก่อน ค.ศ. 1784 สกอตแลนด์สามารถทวงคืนดินแดนมาได้เกือบทั้งหมด อย่างไรก็ตาม พระองค์ทรงถูกรัฐประหารเงียบใน ค.ศ. 1784 อำนาจทั้งหมดตกไปอยู่กับพระราชโอรสองค์โต จอห์น เอิร์ลแห่งแคร์ริก[2] (พระเจ้ารอเบิร์ตที่ 3 ในอนาคต) พระองค์สวรรคตใน ค.ศ. 1390 ที่ปราสาทดันโดนัลด์