ที่มาของข้อมูลเกี่ยวกับพระราชประวัติของพระเจ้าหลุยส์มาจากหนังสืออันมีชื่อเสียงชื่อ “พระราชประวัติของนักบุญหลุยส์” ที่เขียนโดยฌ็อง เดอ ฌวงวีย์ ฌวนวิลล์เป็นทั้งพระสหาย, ที่ปรึกษาส่วนพระองค์ และที่ปรึกษาราชการในพระเจ้าหลุยส์ และเป็นผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการสืบสวนของพระสันตะปาปาที่เกี่ยวกับพระราชประวัติของพระองค์ที่เป็นผลให้ทรงได้รับการประกาศเป็นนักบุญในปี ค.ศ. 1297 โดยสมเด็จพระสันตะปาปาบอนิเฟซที่ 8

แหล่งข้อมูลอีกสองแหล่งที่มีความสำคัญเขียนโดยฌอฟรัวแห่งโบลีเยอ บาทหลวงผู้อภัยบาป และกีโยม เดอ ชาทร์ อนุศาสนาจารย์ประจำพระองค์ แหล่งข้อมูลที่สำคัญแหล่งที่สี่เป็นประวัติของวิลเลียมแห่งเซนต์พาธัสที่เขียนจากเอกสารเกี่ยวกับการสืบสวนพระราชประวัติของสถาบันพระสันตะปาปา แม้ว่าจะมีแหล่งข้อมูลต่าง ๆ หลายแหล่งที่เขียนขึ้นภายในช่วงไม่กี่สิบปีหลังจากที่เสด็จสวรรคต แต่ก็มีเพียงพระราชประวัติที่เขียนโดยฌวนวีย์ ฌอฟรัวแห่งโบลีเยอ และกีโยม เดอ ชาทร์ เท่านั้นที่เขียนจากความรู้ส่วนตัวเกี่ยวกับพระองค์