อ็องรีเป็นสมาชิกของราชวงศ์กาเปเซียง เสด็จพระราชสมภพในแร็งส์ เป็นพระโอรสของพระเจ้ารอแบร์ที่ 2 กับกงส์ต็องส์แห่งอาร์ล[1]

พระองค์ได้รับการสวมมงกุฎเป็นกษัตริย์แห่งฝรั่งเศสที่อาสนวิหารแร็งส์เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม ค.ศ. 1027[2] ขณะที่พระบิดายังมีชีวิตอยู่ตามธรรมเนียมของชาวกาเปเซียง พระองค์ไม่ค่อยมีอิทธิพลและอำนาจจนกระทั่งกลายเป็นผู้ปกครองเพียงหนึ่งเดียวหลังการสิ้นพระชนม์ของพระบิดา

รัชสมัยของอ็องรีที่ 1 ไม่ต่างกับกษัตริย์พระองค์ก่อน ๆ โดดเด่นในเรื่องการต่อสู้แย่งชิงอาณาเขต ตอนแรกพระองค์เคยร่วมมือกับพระอนุชา รอแบร์ ก่อกบฏต่อพระบิดาในปี ค.ศ. 1025 โดยมีพระมารดาให้การสนับสนุน ทว่าพระมารดาสนับสนุนให้รอแบร์เป็นทายาทของกษัตริย์เฒ่าที่ต่อมาสิ้นพระชนม์ ทิ้งให้อ็องรีต้องรับมือกับพี่น้องร่วมสายเลือดที่เป็นกบฏ[3] ในปี ค.ศ. 1032 อ็องรีเอาใจพระอนุชาด้วยการมอบดัชชีแห่งบูร์กอญ[3] ที่พระบิดาเคยมอบให้พระองค์ในปี ค.ศ. 1016[4] ให้

อ็องรีช่วยดยุคน้อยวิลเลียมแห่งนอร์ม็องดี (ซึ่งต่อมาจะกลายเป็นพระเจ้าวิลเลียมผู้พิชิต) ที่เพิ่งได้รับการแต่งตั้งปราบปรามการปฏิวัติของข้าราชบริพารของวิลเลียม ในปี ค.ศ. 1047 อ็องรีรักษาตำแหน่งดยุคไว้ให้วิลเลียมได้ด้วยชัยชนะอย่างเด็ดขาดเหนือข้าราชบริพารของวิลเลียมที่สมรภูมิวาแล็สดูน ใกล้กับก็อง[5] ทว่าต่อมาอ็องรีกลับสนับสนุนเหล่าบารอนให้ต่อต้านวิลเลียม[6]

ในปี ค.ศ. 1051 วิลเลียมแต่งงานกับมาทิลดา บุตรสาวของเคานต์แห่งฟลานเดอส์กับพระขนิษฐาของพระองค์ อาเดลา ซึ่งอ็องรีมองว่าเป็นภัยต่อบัลลังก์ของพระองค์[7] ในปี ค.ศ. 1054 และอีกครั้งในปี ค.ศ. 1057 อ็องรีบุกนอร์ม็องดี แต่พระองค์พ่ายแพ้ในทั้งสองครั้ง[7]

พระเจ้าอ็องรีที่ 1 สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 4 สิงหาคม ค.ศ. 1060 ในวินทรีอ็องบรี ประเทศฝรั่งเศส และถูกฝังในมหาวิหารแซ็ง-เดอนี พระโอรสของพระองค์ พระเจ้าฟิลิปที่ 1 แห่งฝรั่งเศส สืบทอดตำแหน่งต่อด้วยพระชนมายุ 7 พรรษา พระราชินีของอ็องรี แอนน์แห่งเคียฟ ปกครองเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินเป็นเวลาหกปี ในตอนที่สิ้นพระชนม์ อ็องรีกำลังปิดล้อมตีแมร์ที่ถูกชาวนอร์มันยึดครองมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1058