พระเจ้าฮาโรลด์ แฮร์ฟุต (อังกฤษ: Harold Harefoot หรือ Harold I) (ราว ค.ศ. 1015 – 17 มีนาคม ค.ศ. 1040) เป็นพระเจ้าแผ่นดินแห่งราชอาณาจักรอังกฤษ ระหว่าง วันที่ 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1035 จนเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 17 มีนาคม ค.ศ. 1040พระเจ้าฮาโรลด์ แฮร์ฟุตเสด็จพระราชสมภพเมื่อราว ค.ศ. 1015 เป็นพระราชโอรสของสมเด็จพระเจ้าคานูทมหาราช และ เอลกิฟูแห่งนอร์ทแธมตัน แต่ความเชื่อที่ว่าเป็นพระราชโอรสของพระเจ้าคานูทจริงก็ไม่เป็นที่แน่นอน[1] ฮาโรลด์ได้รับพระนามว่า “Harefoot” เพราะทรงมีความว่องไว (ราวกระต่าย (Hare)) และความสามารถในการล่าสัตว์[2]หลังจากพระเจ้าคานูทมหาราชเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1035 พระอนุชาต่างพระมารดาฮาร์ธาคานูทผู้มีฐานะเป็นรัชทายาทของทั้งราชบัลลังก์อังกฤษและเดนมาร์กไม่ทรงสามารถเดินทางมาเข้าพิธีราชาภิเศกได้เพราะราชอาณาจักรเดนมาร์กมีเค้าว่าจะถูกรุกรานโดยพระเจ้าแม็กนัสที่ 1 แห่งนอร์เวย์และพระเจ้าอนุนด์ เจคอปแห่งสวีเดน ขุนนางอังกฤษ[3]เห็นด้วยกับการแต่งตั้งฮาโรลด์ แฮร์ฟุตขึ้นชั่วคราวในฐานะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในระหว่างที่ฮาร์ธาคานูทไม่สามารถทรงราชการได้ แม้จะได้รับการคัดค้านจากกอดวิน เอิร์ลแห่งเวสเซ็กซ์ และพระราชินีแต่ฮาโรลด์ แฮร์ฟุตก็ได้รับการสวมมงกุฏพระเจ้าฮาโรลด์ แฮร์ฟุตสามารถรักษาราชบัลลังก์ไว้ได้หลังจากที่ เอ็ดเวิร์ด เอเธลลิงและพระอนุชาอัลเฟรด เอเธลลิงพยายามโค่นในปี ค.ศ. 1036 พระเจ้าฮาโรลด์ แฮร์ฟุตเสด็จสวรรคตที่ออกซฟอร์ดเมื่อวันที่ 17 มีนาคม ค.ศ. 1040 พระบรมศพถูกฝังไว้ที่เวสต์มินสเตอร์แอบบี ต่อมาร่างของพระองค์ก็ถูกขุดขึ้นมา ตัดพระเศียรและโยนทิ้งในแม่น้ำเทมส์เมื่อพระเจ้าฮาร์ธาคานูทขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 1040[4] แต่ต่อมาผู้สนับสนุนของพระองค์ก็นำพระบรมศพกลับไปฝังที่วัดเซนต์เคลเมนท์เดนส์ (St Clement Danes)