หลังสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1 สวรรคต ในพ.ศ. 1912 ได้มีการสร้างพระบรมรูปของสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1 โดยขนานนามว่า พระเชษฐบิดร ให้ประชาชนสักการะในฐานะเทพารักษ์ประจำพระนคร และกรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงสันนิษฐานว่า น่าจะจำลองเป็นรูปพระนารายณ์อวตาร ครั้นถึงเวลาพิธีถือน้ำพระพิพัฒน์สัตยา เหล่าข้าราชการก็จะต้องสักการะพระเชษฐบิดรก่อน แล้วจึงไปกราบบูชาพระรัตนตรัย และเข้าไปรับน้ำพระพิพัฒน์สัตยาตามลำดับ กลายเป็นประเพณีปฏิบัติตลอดมาจนเสียกรุงศรีอยุธยาใน พ.ศ. 2310[3]

ในสมัยกรุงศรีอยุธยา รูปพระเชษฐบิดรประดิษฐานอยู่ที่วัดพระศรีสรรเพชญ์ แต่เมื่อเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง พระเชษฐบิดรถูกทำลายลงด้วย สมเด็จพระเจ้าตากสินทรงอัญเชิญซากนั้นมาบูรณะเป็นพระพุทธรูป แล้วประดิษฐานไว้ ณ ซุ้มปรางค์วัดพุทไธสวรรย์ พระนครศรีอยุธยา