เขาซีเฉียวเป็นภูเขาไฟโบราณที่สงบแล้ว ตั้งอยู่ในเขตหนานไห่ เมืองฝัวชาน ตามประวัติเขาซีเฉียวเป็นแหล่งผลิตหลักของเครื่องมือหินในยุคหินใหม่สำหรับผู้คนที่อาศัยอยู่ในเขตปากแม่น้ำจู ด้วยประวัติศาสตร์กว่า 6,000 ปี ทำให้เขาซีเฉียวเป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมของเมืองฝัวชาน โดยมีชื่อเรียก "ประภาคารแห่งอารยธรรมภูมิภาคปากแม่น้ำจู"[5] เขาซีเฉียวยังถูกขึ้นทะเบียนเป็นอุทยานแห่งชาติและอุทยานธรณีแห่งชาติ ครอบคลุมพื้นที่ 14 ตารางกิโลเมตร (5.4 ตารางไมล์) มียอดเขาทั้งหมด 72 ยอด โดยสูงสุดคือยอดเขาต้าเฉิง สูง 346 เมตร (1,135 ฟุต)[5]

ประติมากรรมพระโพธิสัตว์กวนอิมแห่งเขาซีเฉียว วางรากฐานในวันที่ 19 เดือน 6 ตามปฏิทินจันทรคติในปี พ.ศ. 2538 และใช้เวลาก่อสร้าง 3 ปี เปิดให้ประชาชนทั่วไปในวันที่ 19 เดือน 2 ตามปฏิทินจันทรคติในปี พ.ศ. 2541[6] พื้นที่ชมทัศนียภาพครอบคลุมพื้นที่ 2 ล้านตารางเมตร[3]

ชื่อ "พระโพธิสัตว์กวนอิมแห่งทะเลใต้" คำว่า ทะเลใต้ หมายถึง ดินแดนทางตอนใต้ที่ติดกับมหาสมุทรอินเดีย (ทะเลใต้) ที่เชื่อกันว่าเป็นที่พำนักของพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ขณะทรงบรรลุพระโพธิญาณ ซึ่งมีผู้ตั้งข้อเสนอว่าเป็นเขาโปลตาลกะดั้งเดิม ในรัฐทมิฬนาฑู ในประเทศอินเดีย[3] และยังเกี่ยวข้องกับชื่อเขาโปลตาลกะที่ยืมมาใช้ในประเทศจีน คือ เขาผู่ถัว และเขาหลัวเจีย (เกาะในมณฑลเจ้อเจียง)

เขตพื้นที่บริเวณที่ประดิษฐานพระโพธิสัตว์กวนอิมแห่งเขาซีเฉียวและสวนโดยรอบ ได้รับการรับรองว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับการจัดอันดับ AAAAA ของประเทศจีน เมื่อปี พ.ศ. 2555[7]

ปัจจุบันแบ่งพื้นที่ออกเป็น 10 ส่วน ได้แก่ สวนวัฒนธรรมพระโพธิสัตว์กวนอิมแห่งทะเลใต้ (หนานไห่กฺวานยิน) ซึ่งมีรูปพระโพธิสัตว์กวนอิมแห่งเขาซีเฉียว ถ้ำไป๋ยฺหวิน สวนเทียนหู ถ้ำปี้ยฺวี หินชุ่ยหยาน หินฉื่อหยาน หินเก้ามังกร และอื่น ๆ [5]

• บันไดหินประดับด้วยภาพสลักขนาดใหญ่
• ตั้งอยู่บนยอดต้าเซียน （大仙）หนึ่งใน 72 ยอดเนินของเขาซีเฉียว