พราบาฆ (ฮินดี: बड़ा बाग़) หรือ บดาบาฆ (อักษรโรมัน: Bada Bagh, มาจากภาษาฮินดูสถาน แปลว่า "สวนใหญ่" หรือ "สวนหลวง") เป็นหมู่สวนและสิ่งปลูกสร้าง ตั้งอยู่ห่างไป 6 กิโลเมตรจากนครไชสัลเมร์ รัฐราชสถาน ประเทศอินเดีย ภายในประกอบด้วยสวนต้นมะม่วง และกลุ่มสิ่งปลูกสร้างเซโนทาฟรูปฉัตรี สร้างขึ้นโดยมหาราชาแห่งรัฐไชสัลเมร์ ในศตวรรษที่ 18-20 ตอนต้น[1][2][3]ไชต์ สิงห์ ที่สอง (Jait Singh II; 1497–1530) ซึ่งเป็นลูกหลานของมหาราวัล ไชสัล สิงห์ ปฐมราชาของรัฐไชสัลเมร์ ได้สร้างเขื่อนขึ้นเพื่อเก็บน้ำในพื้นที่ของบดาบาฆเมื่อศตวรรษที่ 16 ขณะขึ้นครองราชย์ ทำให้พื้นที่ของบดาบาฆเขียวขจีแม้จะอยู่กลางทะเลทราย หลังไชต์ สิ้นพระชนม์ ลูกชาย ลุนกรัน (Lunkaran, 1530-1551) ได้สร้างสวนขึ้นริมเขื่อนเก็บน้ำของบิดา พร้อมสร้างเซโนทาฟรูปฉัตรีขึ้นบนเขาที่มองลงมายังสวนนี้ นับจากนั้นมาได้มีการสร้างฉัตรีขึ้นระลึกถึงทั้งลุนกรันและบรรดาภัตตีคนอื่น ๆ สืบมา ฉัตรีที่ใหม่ที่สุดในบดาบาฆเป็นฉัตรีระลึกถึงมหาราวัล ชวาฮีร์ สิงห์ (Maharawal Jawahir Singh) สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 20 แต่สร้างไม่เสร็จเนื่องจากเกิดการแบ่งเขตแดนอินเดียขึ้นเสียก่อน[4]