ผู้ผสมพันธุ์สุนัขในพอเมอเรเนียได้พัฒนาขนและผสมพันธุ์สุนัขเหล่านี้ให้เหมาะสำหรับการดำรงชีวิตในเมืองแต่ก็ยังหนักกว่า 20 ปอนด์ตอนที่มาถึงประเทศอังกฤษ

ผู้ผสมพันธุ์ชาวอังกฤษหลังจากผ่านการลองผิดลองถูกและใช้ทฤษฎีของเกรเกอร์ เมนเดลได้รับชื่อเสียงในการลดขนาดของสุนัขลง และพัฒนาให้มีหลายสีขึ้น ขนาดที่เล็กของพอเมอเรเนียนในปัจจุบันนี้มาจากการเลือกเฟ้นสายพันธุ์แต่สายพันธุ์นั้นก็ยังคงนิสัยอดทนและขนหนาอย่างสุนัขในเขตหนาว

Queen Charlotte เป็นคนแรกที่นำพอเมอเรเนียนเข้ามาสู่คนชั้นสูงของอังกฤษ อย่างไรก็ตาม พอเมอเรเนียนได้รับความโด่งดังอย่างสากลเมื่อพระราชนัดดาของพระนาง สมเด็จพระบรมราชินีนาถวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักร ได้เสด็จกลับมาจากพักร้อนในฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี กับพอเมอเรเนียนชื่อ Marco

(ข้อควรสังเกตว่าสายพันธุ์พอเมอเรเนียนที่มีอยู่ในสมัยนี้ไม่ได้เกิดขึ้นจนกระทั่งศตวรรษที่ 19 สุนัขของ พระราชินีชาร์ลอตต์ และ สมเด็จพระบรมราชินีนาถวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักร นั้นล้วนแต่มีขนาดที่ใหญ่กว่ามากและเป็นสายพันธุ์สปิตซ์แบบยุโรปหรืออาจจะเป็น เยอรมันสปิตซ์ (German Spitz) ไม่ก็โวลปิโนอิตาลี (Volpino Italiano) ที่ไม่ต่างจากผู้ที่เลี้ยงพอเมอเรเนียนในสมัยก่อนศตวรรษที่ 19)

พันธุ์ที่ใกล้เคียงที่สุดของพอเมอเรเนียนคือ เอลก์ฮาวนด์นอร์เวย์ (Norwegian Elkhound), Samoyed, Schipperke และตระกูลสปิตซ์ทั้งหมด