พารัลแลกซ์แมปปิง (parallax mapping) เป็นหนึ่งในเทคนิคของการลงลายผิวภาพในคอมพิวเตอร์กราฟิกส์สามมิติ ทำโดยการนำหลักการพารัลแลกซ์การเคลื่อนที่ โดยนำข้อมูลความสูงมาใส่ให้กับลายผิวที่ไม่มีความนูนเว้า ทำให้สามารถแสดงความนูนเว้าบนพื้นผิวของวัตถุได้สมจริงมากขึ้นวิธีการนี้เผยแพร่ในปี 2001 โดย โทโมมิจิ คาเนโกะ (ญี่ปุ่น: 金子 智道かねこ ともみち; โรมาจิ: Kaneko Tomomichi) และพวก[1][2]