พิสุทธินิยมทางภาษา หรือ ความพิถีพิถันในภาษา (อังกฤษ: linguistic purism, linguistic protectionism) เป็นคตินิยมที่มุ่งสร้าง "ความบริสุทธิ์" หรือ "ความสะอาด" อันสูงสุดให้แก่ภาษาใดภาษาหนึ่ง โดยนิยาม “ภาษาบริสุทธิ์” หรือ “ภาษาสะอาด” ว่าเป็นภาษาที่ปราศจากคุณสมบัติทางภาษาจากภาษาต่างชาติ ในคตินิยมนี้ จึงมีการอนุรักษ์ภาษาโดยการขจัดสิ่งที่เห็นว่ามาจากภาษาต่างชาติ ซึ่งสามารถอยู่ในทุกระดับของระบบภาษา เช่น ไวยากรณ์ การออกเสียง หรือ คำศัพท์ เป็นต้น แต่ส่วนใหญ่วัตถุประสงค์หลักในการกำจัด มักเป็นคำศัพท์ [1]พิสุทธินิยมทางภาษา มักมีความเกี่ยวข้องกับชาตินิยม ซึ่งมักเกิดขึ้นควบคู่กับการสถาปนารัฐชาติ