ในปี ค.ศ. 1884 ฟลินเดอรส์ เพตรีได้เดินทางมาถึงอียิปต์เพื่อเริ่มการขุดค้น โดยการขุดค้นครั้งแรกของเพตรีอยู่ที่เมืองทานิส ซึ่งเดินทางมาพร้อมกับคนงานจำนวน 170 คน ซึ่งต่อมาในคริสต์ทศวรรษ 1930 ซากปรักหักพังที่เมืองทานิสถูกสำรวจโดยปีแยร์ ม็องแต กองเศษหินจากสมัยรามเสสที่แตกหักจำนวนมากที่เมืองทานิส เป็นหลักฐานให้นักโบราณคดีระบุว่าเป็นเศษหินมาจากเมืองพี-ราเมส แต่ในที่สุดแล้วก็ได้รับการพิสูจน์ว่าไม่ปรากฏอนุสาวรีย์และจารึกเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นบริเวณดังกล่าว[3]

ในปี ค.ศ. 1960 มันเฟรด เบียตัคทราบได้ว่า เมืองพี-ราเมส ซึ่งเป็นที่รู้กันดีว่าตั้งอยู่ที่แม่น้ำสาขาตะวันออกสุดของแม่น้ำไนล์ เบียตัคจึงพยายามทำแผนที่แม่น้ำสาขาทั้งหมดของบริเวณดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำไนล์โบราณอย่างระมัดระวังและพบว่าแม่น้ำสาขาเปลูเซีย ซึ่งอยู่ทางตะวันออกสุดในรัชสมัยของฟาโรห์ราเมสเซส ในขณะที่แม่น้ำสาขาทานิส (เช่น แม่น้ำสาขาที่เมืองทานิสตั้งอยู่) นั้นไม่มีอยู่จริง ดังนั้น การขุดค้นจึงเริ่มขึ้นที่บริเวณที่ค้นพบเครื่องปั้นดินเผาจากสมัยราเมสเซสมากที่สุด ซึ่งก็คือบริเวณเตลล์ อัลดับอะฮ์ และกันติร์ ถึงแม้ว่าจะไม่ปรากฏร่องรอยของที่อยู่อาศัยก่อนหน้านี้ที่ปรากฏให้เห็นบนพื้นผิว แต่ในไม่ช้าการค้นพบก็ระบุว่า เตลล์ อัลดับอะฮ์ เป็นเมืองหลวงอะวาริสของผู้ปกครองฮิกซอส ส่วนหมู่บ้านกันติร์ได้รับการยอมรับว่าเป็นที่ตั้งของเมืองหลวงพี-ราเมสจากช่วงสมัยราเมสเซส[4] หมู่บ้านกันติร์หรือเมืองพี-ราเมส ตั้งอยู่ห่างออกไปประมาณ 30 กิโลเมตร (19 ไมล์) ไปทางใต้ของเมืองทานิส ส่วนเตลล์ อัลดับอะฮ์ ซึ่งเป็นที่ตั้งของเมืองอะวาริส ซึ่งตั้งอยู่ทางใต้ของหมู่บ้านกันติร์ ประมาณ 2 กิโลเมตร (1.2 ไมล์)[3]

ในปี ค.ศ. 2017 นักโบราณคดีจากพิพิธภัณฑ์รอยเมอร์และเพลิไซอุสได้ขุดพบรอยเท้าเด็กที่ก้นครก[5] และชิ้นส่วนของผนังทาสี ซึ่งอาจจะเป็นปูนเปียกเฟรสโกที่รอการศึกษาเพิ่มเติม โดยเชื่อกันว่าใช้เป็นของตกแต่งที่สถานที่อย่างพระราชวังหรือวิหาร[6]