การบำเพ็ญบุญปฏิบัติธรรมเพื่อสั่งสมบารมีให้เพียงพอ และการผูกจิตมั่นต่อแดนนี้ (เช่น การภาวนาถึงพระนามของพระอมิตาภพุทธเจ้า) จะสามารถทำให้ไปเกิดในแดนนี้ได้ ซึ่งจะได้มีโอกาสฟังธรรมจากพระพุทธเจ้า และปฏิบัติธรรมจนบรรลุมรรคผลเข้านิพพานพ้นทุกข์โดยเด็ดขาดได้ต่อไป เป็นอยู่จะเป็นสุขตลอดไม่มีความยากลำบาก[2]เพราะเป็นสุคติภูมิ ถึงแม้ว่าจะบรรลุมรรคผลเข้านิพพานได้"ยาก" อาจกินเวลานานนับเป็นเวลาหลายกัป แต่ก็เป็นสุขตลอดกาลนั้น ไม่เหมือนการเกิดมาเป็นมนุษย์บำเพ็ญปฏิบัติ แม้ว่าอาจบรรลุถึงธรรมถึงนิพพานได้"เร็ว" แต่ก็ทุกข์ยาก และเสี่ยงกับการพลาดพลั้งต้องไปเกิดในทุคติวินิบาตนรก ซึ่งจะยิ่งจะทำให้ล่าช้า และทุกข์มหันต์อย่างยิ่ง