เชบิตคู (อียิปต์โบราณ: šꜣ-bꜣ-tꜣ-kꜣ, อัสซีเรียนใหม่: 𒃻𒉺𒋫𒆪𒀪 šapatakuʾ, กรีกโบราณ: Σεθῶν Sethōn)[3] หรือที่รู้จักกันในพระนาม ชาบาตาคา หรือ เชบิตโก และเรียกเป็นภาษาอังกฤษว่า เซธอส เป็นฟาโรห์พระองค์ที่สองจากราชวงศ์ที่ยีสิบห้าแห่งอียิปต์ ซึ่งทรงปกครองตั้งแต่ 714 ปีก่อนคริสตกาล จนถึง 705 ปีก่อนคริสตกาลตามการวิจัยทางวิชาการล่าสุด พระองค์เป็นพระราชโอรสของฟาโรห์ปิเย ผู้ซึ่งทรงสถาปนาราชวงศ์ดังกล่าว พระนามครองราชย์ของฟาโรห์เชบิตคู คือ ดเจดคาเร แปลว่า "ดวงวิญญาณที่ยั่งยืนแห่งเทพรา"[2] พระมเหสีของพระองค์ คือ สมเด็จพระราชินีอาร์ติ ซึ่งเป็นพระราชธิดาของฟาโรห์ปิเย ตามชิ้นส่วนของรูปสลัก รหัสหมายเลข เจอี 49157 ของมหาปุโรหิตแห่งอามุนพระนามว่า ฮาเรมาเคต ซึ่งเป็นพระราชโอรสของฟาโรห์ชาบาคา ซึ่งถูกค้นพบในวิหารของเทพธิดามุตในคาร์นัก[4]