ภาวะน้ำตาลสูงในเลือด หรือภาวะกลูโคสสูงในเลือด (อังกฤษ: hyperglycemia หรือ hyperglycaemia) หมายถึง ภาวะที่ระดับน้ำตาลในเลือดสูงกว่า 11.1 มิลลิโมลต่อลิตร (200 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร) แต่มักไม่ปรากฏอาการจนค่าสูงกว่า 15–20 มิลลิโมลต่อลิตร (~250–300 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร) ผู้รับการทดลองที่มีพิสัยต้องกันระหว่าง ~5.6 ถึง ~7 มิลลิโมลต่อเดซิลิตร (100–126 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร) ตามแนวทางของสมาคมเบาหวานอเมริกา ถือว่ามีภาวะน้ำตาลสูงในเลือดเล็กน้อย ส่วนหากมีค่าสูงกว่า 7 มิลลิโมลต่อเดซิลิตร (126 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร) โดยทั่วไปถือว่าเป็นเบาหวาน สำหรับเบาหวาน ระดับน้ำตาลที่ถือว่ามีภาวะน้ำตาลสูงเกินไปในเลือดแตกต่างกันได้ตามบุคคล ส่วนใหญ่เนื่องจากขีดแบ่งกลูโคสของไต และความทนทานต่อกลูโคสโดยรวม แต่โดยเฉลี่ย ระดับเรื้อรังสูงกว่า 10–12 มิลลิโมลต่อลิตร (180–216 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร) จะก่อให้เกิดความเสียหายต่ออวัยวะที่สังเกตได้ตามเวลา