ภาษาญี่ปุ่นลูกผสมอี๋หลาน, คังเค หรือ ฮั่นซีอวี่ (จีนและญี่ปุ่น: 寒渓語) เป็นภาษาลูกผสมที่มีพื้นฐานจากภาษาญี่ปุ่น เคยใช้พูดบนเกาะไต้หวัน เกิดขึ้นช่วงปี ค.ศ. 1930-1940 สำหรับสื่อสารระหว่างชาวอาณานิคมจักรวรรดิญี่ปุ่นกับเผ่าไท่หย่าที่ตั้งถิ่นฐานทางตอนใต้ของอี๋หลาน คำศัพท์ของผู้พูดที่เกิดในปี ค.ศ. 1974 ร้อยละ 70 เป็นคำญี่ปุ่น และร้อยละ 30 เป็นคำไท่หย่า ส่วนไวยากรณ์นั้นไม่ใกล้เคียงกับภาษาทั้งสองเลย[1]