สำเนียงหลักของภาษาคือราชพังสีกลาง ราชพังสีตะวันตก ราชพังสีตะวันออก และราชพังสีแถบเทือกเขาหรือโกจราชพังสี สำเนียงกลางเป็นสำเนียงที่มีผู้พูดมาก และใช้เป็นมาตรฐาน สำเนียงตะวันตกมีความหลากหลายที่สุด ความคล้ายคลึงของรากศัพท์ระหว่าวทั้งสามสำเนียงเป็นร้อยละ 77–89 สำเนียงที่พูดตามแถบเทือกเขาจะได้รับอิทธิพลจากภาษาของขนเผ่าต่าง ๆ ในบริเวณนั้น และต่างจากภาษาราชพังสีสำเนียงอื่น ๆ มาก มีคำศัพท์คล้ายกับภาษาเบงกอลร้อยละ 48–55 และคล้ายกับภาษาฮินดีและภาษาเนปาลร้อยละ 43–49