อนุสรณ์สถานแห่งชาติเขารัชมอร์ (อังกฤษ: The Mount Rushmore National Memorial) เป็นประติมากรรมแกะสลักบนหน้าผาของภูเขาหินแกรนิต ชื่อเขารัชมอร์ (ชื่อในภาษาลาโกต้า ซู แปลว่า : ปู่หกคน ) ใกล้เมื่องคีย์สโตน, รัฐเซาท์ดาโกต้า, ประเทศสหรัฐอเมริกา แกะสลักโดยชาวเดนมาร์ก-อเมริกันชื่อ Gutzon Borglum และลูกชายของเขาชื่อ ลินคอล์น Borglum ประติมากรรมเป็นใบหน้าของอดีตประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกาสูง 60 ฟุต (18 เมตร) 4 ท่าน ได้แก่ จอร์จ วอชิงตัน (1732-1799), โทมัส เจฟเฟอร์สัน (1743-1826) ทีโอดอร์ รูสเวล (1858-1919) และ อับราฮัม ลินคอล์น (1809-1865)[2] . อนุสรณ์สถาน ทั้งหมดครอบคลุมพื้นที่ 1,278.45 เอเคอร์ (5.17 ตารางกิโลเมตร)[3] และอยู่เหนือระดับน้ำทะเล 5,725 ฟุต (1,745 เมตร)[4]นักประวัติศาสตร์ของรัฐเซาท์ดาโกต้าชื่อ Doane โรบินสัน ได้รับเครดิตในการบ่มเพาะความคิดของการแกะสลักรูปเหมือนของคนที่มีชื่อเสียงในพื้นที่เนินเขาสีดำของ South Dakota เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวในภูมิภาคนี้ ความคิดเริ่มต้นของโรบินสันก็คือการปั้น"เข็ม"(เขายอดแหลมที่มีชื่อเสียงในบริเวณนั้น); แต่ Gutzon Borglum ปฏิเสธเพราะคุณภาพของหินแกรนิตและการคัดค้านที่แข็งแกร่งจากกลุ่มชนพื้นเมืองอเมริกัน พวกเขาลงเอยที่สถานที่ตั้งของ ภูเขารัชมอร์ซึ่งยังได้ประโยชน์จากการหันหน้าไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้เพื่อการเปิดรับแสงจากดวงอาทิตย์สูงสุด โรบินสันอยากให้มันมีลักษณะเหมือนวีรบุรุษตะวันตกเช่น ลูอิสและ คลาร์ก, เมฆแดง[5] และ บัฟฟาโล บิล โค[6] แต่ Borglum ตัดสินใจ ว่าประติมากรรมควรมีความสำคัญระดับชาติมากกว่าและเลือกหน้าของสี่อดีตประธานาธิบดี จะได้รับการแกะสลักไว้บนภูเขา . หลังจากได้รับการสนับสนุนเงินทุนจากการระดมทุนของรัฐบาลกลาง ผ่านการสนับสนุนอย่างกระตือรือร้นของ "ผู้มีพระคุณทางการเมืองที่ยิ่งใหญ่ของ ภูเขารัชมอร์" วุฒิสมาชิกสหรัฐ ปีเตอร์ Norbeck[7] การก่อสร้างอนุสรณ์เริ่มต้นขึ้นในปี 1927 และใบหน้าประธานาธิบดี' เสร็จสมบูรณ์ ระหว่าง 1934 และ 1939 กับการตายของ Gutzon Borglum ในเดือนมีนาคม ปี 1941 ลูกชายของเขา ลินคอล์น Borglum เข้ามาทำการก่อสร้างต่อ แม้ว่าแนวคิดเริ่มต้นที่ต้องการให้ประธานาธิบดีแต่ละคนจะปรากฏออกมาให้เห็นจากหัวถึงเอว การขาดเงินทุนในการก่อสร้างถูกบังคับให้สิ้นสุดลงในปลายเดือนตุลาคม 1941ภูเขารัชมอร์ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของความยิ่งใหญ่ของประธานาธิบดี และมีปรากฏอยู่ในผลงานของนวนิยาย และได้รับการกล่าวถึงหรือภาพในการทำงานที่เป็นที่นิยมอื่นๆ มันดึงดูด ผู้เยี่ยมชมเกือบสามล้านคนต่อปี[10]