มงคล เคยเป็นนักมวยดาวรุ่ง มีความหวังในการเป็นแชมเปี้ยนโลกในราวปี พ.ศ. 2538 คู่กับวันดี จ.เจริญ โดยมงคลขึ้นชกมวยสากลอาชีพครั้งแรกเมื่อ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2537 ชนะน็อค ก้องเกียรติ ศิษย์รุ่งทรัพย์ ยก 2 จากนั้น ได้ครองแชมป์เวทีราชดำเนินรุ่นมินิมัมเวทหรือแชมป์ประเทศไทยใน พ.ศ. 2538 จากนั้น เมื่อจักรกริช แอลจียิม ประสบอุบัติเหตุในการฝึกซ้อมจนต้องสละแชมป์โลก มงคลจึงได้ชิงแชมป์โลกในรุ่นจูเนียร์ฟลายเวท ของสหพันธ์มวยโลก (WBF) ที่ว่าง และได้แชมป์มาครอง ในปี พ.ศ. 2539 จากนั้นได้ป้องกันตำแหน่งแชมป์ไว้ได้ 3 ครั้ง ซึ่งหนึ่งในนั้นเป็นศึกสายเลือด เป็นการชกป้องกันตำแหน่งกับนักมวยชาวไทยด้วยกันเองด้วย คือ พรชัย ศิษย์พระพรหม ซึ่งเป็นนักมวยรุ่นพี่ ผลปรากฏว่า มงคลเป็นฝ่ายเอาชนะคะแนนไปได้อย่างขาดลอย

ต่อมาในต้นปี พ.ศ. 2540 มงคลได้ลดรุ่นไปชิงแชมป์โลกในรุ่นสตอร์วเวท ของสภามวยโลก (WBC) ซึ่งเป็นสถาบันที่ได้รับการยอมรับมากกว่า ในฐานะรองแชมป์โลกอันดับ 10 WBC กับริการ์โด โลเปซ แชมป์โลกอันตรายชาวเม็กซิกัน มงคลในวันนั้นได้ชกอย่างรัดกุมและระมัดระวังตัวมาก จึงทำให้โลเปซไม่อาจทำอะไรได้อย่างถนัดถนี่ ผลการชกปรากฏว่า แม้มงคลเป็นฝ่ายแพ้คะแนนไป แต่โลเปซได้กล่าวชื่นชมมงคลว่า เป็นนักมวยไทยที่ฝีมือดีที่สุดเท่าที่ตนเคยชกมา และถือเป็นนักมวยไทยคนแรกและคนเดียวเท่านั้นที่โลเปซไม่อาจจะน็อกได้

หลังจากนั้น มงคลยังได้ครองแชมป์ PABA รุ่นมินิมัมเวทเมื่อ พ.ศ. 2543 แต่สุดท้ายต้องแขวนนวมไป จากการป่วยเป็นโรคนิ่วในระบบทางเดินปัสสาวะ