การจัดแข่งขันมวยสากลสมัครเล่นในเอเชียนเกมส์ครั้งนี้ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักถึงการตัดสินของคณะกรรมการและผู้จัดการแข่งขัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อกล่าวหาที่ว่าลำเอียงเข้าข้างนักกีฬาเกาหลีใต้ชาติเจ้าภาพอย่างชัดเจน มีหลายคู่ที่มีการตัดสินไปอย่างค้านสายตา เช่น ในรุ่นไลท์เวท (60 กก.) ระหว่าง สายลม อาดี นักกีฬาทีมชาติไทย กับ ฮัน-ซุลชู ในรอบ 16 คนสุดท้าย ที่สายลมแพ้ไปอย่างเป็นเอกฉันท์ หรือ ในรุ่นแบนตัมเวท (56 กก.) ระหว่าง ทักส์ช็อก เนียมบายาร์ นักกีฬาทีมชาติมองโกเลีย กับ ฮัม-ซังเมียง ในรอบ 8 คนสุดท้าย ที่เนียมบายาร์แพ้ไปอย่างเป็นเอกฉันท์ ทั้งที่ตลอดการชก 3 ยก เนียมบายาร์เป็นฝ่ายไล่ชกซังเมียงแทบจะเพียงข้างเดียว และทำให้ใบหน้าของซังเมียงอาบไปด้วยเลือดด้วย

และที่เป็นที่ฮือฮาหรือกล่าวขานมากที่สุด คือ กรณีของ ไลศ์ราม สริตา เทวี นักกีฬาหญิงทีมชาติอินเดีย ในรุ่นไลท์เวท ที่แพ้ต่อ พัก จี-นา ในรอบรองชนะเลิศ เมื่อถึงพิธีรับเหรียญแล้ว เทวีปฏิเสธการรับเหรียญทองแดง และนำเหรียญดังกล่าวไปคล้องคอจี-นา พร้อมกับร้องไห้ตลอดเวลา

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ทำให้มีผู้นำไปเปรียบเทียบกับเมื่อคราวที่เกาหลีใต้จัดโอลิมปิก 1988 ที่โซล ในรอบชิงชนะเลิศ รุ่นไลท์มิดเดิลเวท (71 กก.) ที่ รอย โจนส์ จูเนียร์ นักกีฬาทีมชาติสหรัฐอเมริกา กับ พัก ซี-ฮุน ที่ทางโจนส์ จูเนียร์ แทบจะชกอยู่ฝ่ายเดียว แต่เมื่อครบ 3 ยกก็เป็นฝ่ายแพ้ไปอย่างไม่เป็นเอกฉันท์ อันเป็นที่กล่าวขานอื้ออึงกันไปทั้งโลกในขณะนั้น[2]