มะเฟืองช้าง (ชื่อวิทยาศาสตร์: Lepisanthes tetraphylla) เป็นพืชในวงศ์เงาะ (Sapindaceae) กระจายพันธุ์ในอินเดีย อินโดจีนถึงปาปัวเซีย[1] ลักษณะเป็นไม้ต้นผลัดใบ สูง 15-23 เมตร เรือนยอดเป็นพุ่มมนค่อนข้างกลม โคนต้นเป็นพูพอน ใบเป็นใบประกอบขนนกชั้นเดียวปลายคู่ เรียงเวียนสลับ ใบย่อยเรียงตรงข้าม 2 คู่ ใบรูปไข่ กว้าง 3-11 เซนติเมตร ยาว 5-28 เซนติเมตร ปลายใบแหลม โคนใบสอบ ผิวใบด้านบนเกลี้ยง ด้านล่างมีขนสั้น ๆ ขอบใบเรียงหรือเป็นคลื่นเล็กน้อย ดอกสีขาว ขาวอมเขียวหรือครีมถึงชมพู มีกลิ่นคล้ายดอกพิกุล ออกเป็นช่อแบบกระจะตามกิ่ง กลีบเลี้ยง 5 กลีบ แบ่งเป็น 2 ชั้น ชั้นนอก 2 กลีบ ชั้นใน 3 กลีบ รูปรีถึงรูปไข่หรือไข่กลับ กลีบดอกมี 4 กลีบ รูปรีขอบขนานถึงรูปไข่ โคนดอกมีขน ผลทรงกลมแบบเมล็ดเดียว สีเหลืองถึงเทา เมล็ดสีน้ำตาล[2]ชาวพื้นเมืองใช้ใบและลำต้นในการรักษาอาการไอ เนื้อไม้ใช้ทำของใช้[3]