มีนเยยานดามีพระนามเดิมว่า เน-มโยดะดะ[note 1] (อังกฤษ: Némyodatta) เป็นพระโอรสในมีนเยยานดาตูแห่งหงสาวดี พระราชโอรสในพระเจ้าญองย่าน และยาดะนะชเวโงน[note 1] (อังกฤษ: Yadana Shwengon) พระราชธิดาอีกพระองค์ในพระเจ้าญองย่าน

ในปี พ.ศ. 2204 พระองค์ทรงอภิเษกสมรสกับอีนซะนะ[note 1] (อังกฤษ: Inzana) พระราชธิดาในพระเจ้าปเย และทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าชายแห่งสี่นกู้ (อังกฤษ: Singu) จากนั้นในวันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2212 จึงได้รับพระราชทานราชทินนาม มีนเยยานดาตู[2]

พระเจ้าปเยทรงแต่งตั้งให้มีนเยยานดาเป็นเมียวหวุ่นแห่งเชียงใหม่ในวันที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2214[1][2] มีนเยยานดาอาจเป็นบุคคลเดียวกับมังแรนันทสูที่ถูกกล่าวถึงในปี พ.ศ. 2214 โดยราชวงศาพื้นเมืองเชียงใหม่ ต้นฉบับใบลานวัดเชียงมั่น[4]และพงศาวดารเชียงใหม่ ต้นฉบับใบลานวัดพระสิงห์เมืองเชียงราย[5] (ซึ่งระบุเป็นปี พ.ศ. 2314)

มหาราชวงศ์[2]ระบุว่ามีนเยยานดาสิ้นพระชนม์ ณ เมืองเชียงใหม่ มีนเยนอระทาทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเมียวหวุ่นแห่งเชียงใหม่ในปี พ.ศ. 2225/2226[6]