เธอได้เข้าร่วมการแข่งเทรลที่ท้าทายมากที่สุดของโลก[3][4][5][6][7][8][9][10][11][12][13]

ชีวิตในวัยเด็ก

มีรา ราอี มาจากหมู่บ้านห่างไกลในโภชปุร ทางตะวันออกของประเทศ เมื่อโตขึ้น ครอบครัวของเธอประสบปัญหาในการหาสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวันผ่านกสิกรรม เธอออกจากโรงเรียนเมื่ออายุ 12 ขวบเพื่อช่วยพ่อแม่ทำงานบ้านในแต่ละวัน และเพราะครอบครัวของเธอไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนได้ เธอเดินขึ้นลงตามภูมิประเทศที่เป็นภูเขาเป็นประจำเพื่อเก็บน้ำและไปตลาด เมื่ออายุได้ 14 ปี เธอได้ออกจากบ้านตอนกลางดึก โดยไม่บอกพ่อแม่ เพื่อเข้าร่วมการก่อความไม่สงบของลัทธิเหมา เมื่อพวกเขามาเกณฑ์ผ่านหมู่บ้านของเธอ เนื่องจากเธอยังเป็นผู้เยาว์ เมื่อสงครามกลางเมืองสิ้นสุดลง เธอจึงไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมกองทัพเนปาลและถูกปลดในเวลาต่อมา หลังจากกลับถึงบ้าน เธอใฝ่ฝันที่จะทำอะไรอย่างอื่นกับชีวิตของเธอเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวของเธอ และเดินทางไปกาฐมาณฑุเพื่อเรียนคาราเต้และวิ่ง[14]

อาชีพ

เธอเป็นนักวิ่งที่ดี แต่ไม่รู้ว่าการวิ่งอัลตราคืออะไรเมื่อเธอเข้าร่วมการแข่งอัลตรามาราธอนครั้งแรก นั่นคือการแข่งวิ่งเทรลหิมาลัยกลางแจ้ง 50 กม. ซึ่งเช้าวันหนึ่ง เมื่อเธอวิ่งอยู่บนเนินเขารอบ ๆ เมืองกาฐมาณฑุ เธอได้พบกับกลุ่มหนึ่งที่กำลังฝึกอยู่บนเส้นทางเดียวกัน หลังจากวิ่งด้วยกันมาระยะหนึ่งแล้ว พวกเขาขอให้เธอไปวิ่งอีกครั้งในสัปดาห์หน้า เมื่อเธอไปถึงการวิ่งครั้งนั้น เธอพบว่ามันคือจุดเริ่มต้นของการแข่ง 50 กม. แม้จะไม่ได้เตรียมตัวไว้, ไม่มีอาหารหรือน้ำที่เหมาะสม หรือสวมชุดวิ่งทางเทคนิค แต่เธอก็ชนะการแข่ง รวมถึงได้รับความสนใจจากผู้จัดการแข่งกับทัศนคติที่ดีและการทุ่มเทให้กับกีฬานี้ของเธอ

หลังจากการฝึกซ้อมอย่างเข้มงวดมากขึ้นสำหรับการวิ่งเทรลกับริชาร์ด บูล ผู้เป็นพี่เลี้ยงของเธอจากสโมสรเทรลรันนิงเนปาล เธอได้เริ่มเดินทางไปต่างประเทศเพื่อเข้าร่วมการแข่งวิ่งอัลตร้าเทรลระดับนานาชาติ ซึ่งเธอได้กลายเป็นผู้มีชื่อเสียงที่รู้จักกันดีอย่างรวดเร็ว โดยชนะการแข่งทีละรายการและทำลายสถิติหลายรายการ[15] ครั้นในช่วงต้น ค.ศ. 2016 เธอได้รับบาดเจ็บที่เข่าระหว่างการแข่งในสหราชอาณาจักร และต้องพักจากการแข่งระดับนานาชาติเพื่อพักฟื้น ในช่วงเวลานั้น เธอหันความสนใจไปที่การส่งเสริมการวิ่งเทรลทั่วประเทศเนปาล และช่วยฝึกนักกีฬาเยาวชนหญิงที่มีแววจากชนบทของประเทศเนปาลให้สำเร็จในเวทีระดับนานาชาติ เธอได้จัดการแข่งขันเทรลหลายครั้งในกาฐมาณฑุ และโภชปุรซึ่งเป็นบ้านเกิดของเธอเช่นกัน เพื่อส่งเสริมกีฬาชนิดนี้ให้แก่เยาวชนชาวเนปาล เธอได้รับการแนะนำในสื่อทั้งในประเทศและต่างประเทศซึ่งครอบคลุมชีวิตของเธอตั้งแต่หมู่บ้านห่างไกลและชนบท ไปจนถึงวีรสตรีของชาติ ในสังคมปิตาธิปไตย เธอได้กลายเป็นแรงบันดาลใจให้แก่เด็กผู้หญิงหลายคนทั่วประเทศ[16]