มุบาห์ (อาหรับ: مباح‎) เป็นคำศัพท์ภาษาอาหรับที่แปลว่า "อนุญาต"[1] ที่ใช้ในกฎหมายอิสลามใน อุศูลุลฟิกฮ์ (หลักการนิติศาสตร์อิสลาม) มุบาห์ เป็นหนึ่งในห้าระดับการยอมรับ (อะฮ์กาม) และมักถูกแปลเป็น "เป็นกลาง"[2][3] "เมินเฉย"[4] หรือ "ได้รับอนุญาต (เฉย ๆ)"[4][5] โดยอิงถึงการกระทำที่ไม่เป็นข้อบังคับ, แนะนำ, น่ารังเกียจ หรือต้องห้าม และด้วยเหตุนี้จึงไม่มีการตัดสินใจจากพระเจ้า[2]ในกฎหมายทรัพย์สินอิสลาม คำว่า มุบาห์ อิงถึงบางสิ่งที่ไม่มีเจ้าของ ซึ่งคล้ายกับ เรสนุลลิอุส (res nullius, ทรัพย์ไม่มีเจ้าของ) ที่ใช้ในกฎหมายโรมันกับคอมมอนลอว์[6]