คณะกรรมการบริหารยูฟ่าได้เลือกสนามแข่งขัน – รู้จักอย่างเป็นทางการในชื่อ อิชตาดีอู ดู สปอร์ต ลิสโบอา อี เบนฟิกา – ที่การประชุมของพวกเขาเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน ค.ศ. 2020.[6] นี่เป็นนัดชิงชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกครั้งที่สองที่เป็นเจ้าภาพที่สนามกีฬาแห่งนี้; ครั้งแรกเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 2014, ในขณะที่ เรอัลมาดริด สามารถรักษาแชมป์สมัยที่ 10 ของพวกเขาโดยการเอาชนะ อัตเลติโกเดมาดริด 4–1 ในนัดชิงชนะเลิศครั้งแรกระหว่างทีมจากเมืองเดียวกัน.

สนามเหย้าของทีมจากโปรตุกีส พรีไมรา ลีกา ไบฟีกา ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2003, ได้ถูกสร้างขึ้นมาใหม่เพื่อเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันถึงห้านัดของ ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2004, รวมไปถึง นัดชิงชนะเลิศ. ก่อนการรื้อถอนในปี ค.ศ. 2003, เพื่อหาหนทางสำหรับเพิ่มความจุสนามใหม่อยู่ที่ 65,000 คน, ดั้งเดิม อิชตาดีอูดาลุช เป็นเจ้าภาพใน ยูโรเปียนคัพวินเนอร์สคัพ 1992 นัดชิงชนะเลิศ, แวร์เดอร์เบรเมิน ชนะ มอนาโก 2–0, และเลกที่สองของ ยูฟ่าคัพ นัดชิงชนะเลิศ 1983, อันเดอร์เลคต์ รักษาผลเสมอ 1–1 กับไบฟีกาเพื่อยกถ้วยรางวัล.[8]

ลิสบอนเคยผ่านการจัดรอบชิงชนะเลิศยูโรเปียนคัพมาแล้วในปี ค.ศ. 1967, เมื่อทีมจากสกอตแลนด์ เซลติก ชนะ อินเตอร์มิลาน จากอิตาลี 2–1 ที่ อิชตาดีอู นาซิโอนัล. เมืองหลวงของโปรตุเกสยังเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน ยูฟ่าคัพ นัดชิงชนะเลิศ 2005 ที่ อิชตาจีอูโชเซอัลวาลาเด, บ้านของคู่ปรับท้องถิ่นของทีมไบฟีกาและคู่ชิงชนะเลิศ สปอร์ติงลิสบอน, พ่ายแพ้ต่อ 3–1 ให้กับ ซีเอสเคเอ มอสโก.[8]