วัตถุประสงค์ของโครงการ

วัตถุประสงค์ของโครงการรถไฟรางเบาสิงคโปร์นี้ เพื่อช่วยในการขนส่งผู้คนแบบไม่ใช้รถยนต์ส่วนตัวในบางพื้นที่ ตามนโยบายของรัฐบาล นอกจากนี้ยังช่วยลดภาวะการจราจรติดขัดได้ดีอีกด้วย เนื่องจากรถไฟฟ้าใช้พลังงานสะอาดในการขับเคลื่อน จึงไม่ก่อให้เกิดมลพิษในตัวเมือง

การเปิดเส้นทางและส่วนต่อขยาย

รถไฟฟ้าสายบูกิตปันจัง ประกอบไปด้วย 14 สถานี เปิดทำการเมื่อวันที่ 6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1999 ต่อมารถไฟฟ้าสายเซงกัง ได้เปิดทำการสองช่วง ช่วงที่ 1 วงแหวนตะวันออก เปิดเมื่อวันที่ 18 มกราคม ค.ศ. 2003 และช่วงที่ 2 วงแหวนตะวันตก เปิดเมื่อวันที่ 29 มกราคม ค.ศ. 2005 (ส่วนใหญ่) และ 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 2007 (เฉพาะสถานีฟาร์มเวย์) ส่วนสถานีเชงลิม และสถานีกูปัง ได้ปิดทำการลง เนื่องจากอยู่ในพื้นที่ที่มีประชากรน้อย แต่ในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2013 สถานีเชงลิมก็ได้กลับมาเปิดทำการอีกครั้ง[2]

ส่วนรถไฟฟ้าสายปุงกล ฝั่งวงแหวนตะวันออก เปิดทำการเมื่อวันที่ 29 มกราคม ค.ศ. 2005 วันที่เดียวกันกับที่เปิดรถไฟฟ้าสายเซงกัง ฝั่งวงแหวนตะวันตก โดยมีอยู่ 2 สถานีที่ไม่ได้เปิดให้บริการ ต่อมาในวันที่ 15 มิถุนายน ค.ศ. 2007 ได้เปิดใช้งานสถานีโอเอซิส เนื่องจากมีประชากรย้ายเข้ามาพักอาศัยในบริเวณนี้มากขึ้น[3] และวันที่ 20 มิถุนายน ค.ศ. 2011 ได้เปิดใช้งานสถานีดาไม[4] ส่วนสถานีในฝั่งวงแหวนตะวันตกนั้น ยังไม่เปิดใช้งาน เนื่องจากยังมีประชากรในแถบนั้นไม่มากนัก จนถึงวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2013 จึงได้เปิดใช้งานอย่างไม่เป็นทางการ โดยรถไฟฟ้าให้บริการเฉพาะชั่วโมงเร่งด่วนเท่านั้น[2]

วันที่ 29 มิถุนายน ค.ศ. 2014 เวลา 11 นาฬิกา 15 นาที ได้เปิดใช้งานสถานีรถไฟฟ้า 3 สถานีในสายปุงกล ฝั่งวงแหวนตะวันตก ได้แก่ สถานีนิบง, สถานีซูมัง และสถานีซูเต็ก[5] และในวันที่ 27 มิถุนายน ค.ศ. 2015 ได้เปิดใช้งานสถานีกูปัง[6]