รหัสไปรษณีย์ของไทย เริ่มใช้งานในวันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2525 ประกอบไปด้วยตัวเลขห้าหลัก โดย

• หลักแรกแทนภูมิภาค เช่น 1 แทนภาคกลางตอนล่าง 2 แทนภาคตะวันออก เป็นต้น
• เลขหลักที่สองแทนจังหวัดในภูมิภาคนั้น จะมียกเว้นก็กรุงเทพมหานครและสมุทรปราการที่ใช้เลข 0 เหมือนกัน
• หลักที่สามและสี่แทนท้องที่ (ซึ่งมักเป็นอำเภอ) ที่มีไปรษณีย์รับผิดชอบในการนำจดหมายไปส่งยังบ้าน
• หลักสุดท้ายคือรหัสของที่ทำการไปรษณีย์ในท้องที่นั้น ๆ

ตัวอย่างเช่น 10100 รหัสไปรษณีย์ของเขตป้อมปราบศัตรูพ่ายและสัมพันธวงศ์ ตัวแรกเป็น 1 หมายถึงภาคกลางตอนล่าง ถัดมา 0 คือกรุงเทพและสมุทรปราการ ถัดมา 10 แทนเขตป้อมปราบศัตรูพ่ายและสัมพันธวงศ์ ส่วน 0 ตัวสุดท้ายแทนที่ทำการไปรษณีย์พลับพลาไชย ซึ่งมีบุรุษไปรษณีย์นำจดหมายไปส่งถึงบ้านในเขตป้อมปราบและสัมพันธวงศ์ เรียกไปรษณีย์ดังกล่าวว่าที่ทำการไปรษณีย์รับจ่าย ส่วน 10101 เป็นรหัสไปรษณีย์ของที่ทำการไปรษณีย์ป้อมปราบ ซึ่งอยู่ในท้องที่เดียวกัน ไปรษณีย์ป้อมปราบเป็นที่ทำการไปรษณีย์รับฝาก กล่าวคือเปิดให้บริการรับจดหมายอย่างเดียว ไม่มีการนำจดหมายไปส่งตามบ้าน ดังนั้นในการจ่าหน้าจดหมายถึงผู้รับในเขตทั้งสองตามปกติจะใช้รหัส 10100 แต่จะใช้รหัส 10101 แทนก็ต่อเมื่อต้องการส่งไปยัง ตู้ไปรษณีย์ หรือเจ้าหน้าที่ที่ทำงานอยู่ที่ ที่ทำการไปรษณีย์ป้อมปราบ

รหัสไปรษณีย์ไทย ซึ่งครอบคลุมทั่วประเทศ ใช้แทนระบบ แขวงไปรษณีย์ ซึ่งริเริ่มในช่วง พ.ศ. 2499-2509 ซึ่งใช้เฉพาะภายในกรุงเทพโดยแบ่งพื้นที่ออกเป็น 29 แขวงไปรษณีย์ ได้แก่ แขวงไปรษณีย์กรุงเทพ 1 ไปจนถึง กรุงเทพ 29 ซึ่งสามารถย่นระยะเวลาในการส่งจดหมายภายในกรุงเทพ จาก 3-4 วันเหลือเพียง 1-2 วัน