การรู้จำสถานที่

เขตสถานที่รอบฮิปโปแคมปัส (อังกฤษ: parahippocampal place area, ตัวย่อ PPA) เป็นเขตย่อยในคอร์เทกซ์รอบฮิปโปแคมปัสที่มีบทบาทสำคัญในการเข้ารหัสและรู้จำสถานที่ (เปรียบเทียบกับการเข้ารหัสและรู้จำใบหน้าหรือวัตถุอื่นๆ) งานวิจัยด้วย fMRI แสดงว่า เขตสถานที่มีระดับการทำงานสูงเมื่อมนุษย์ผู้รับการทดลองดูภาพเกี่ยวข้องกับภูมิลักษณ์ (ลักษณะของภูมิประเทศ) เช่นภาพทิวทัศน์ของภูมิประเทศ ภาพทิวทัศน์ของเมือง หรือว่าภาพของห้องต่างๆ เขตสถานที่นี้ถูกพรรณนาโดยรัสเซลล์ เอ็ปสไตน์ (ปัจจุบันอยู่ที่มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย) และแนนซี แคนวิชเชอร์ (ปัจจุบันอยู่ที่สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์) ในปี ค.ศ. 1998[5] สนับสนุนโดยงานวิจัยที่คล้ายๆ กันของเจ็ฟฟรีย์ แอ็กกวายร์[6][7] และอลูมิต อิไช[8]

คนไข้ที่มีความเสียหายใน PPA (เช่นเนื่องจากโรคหลอดเลือดสมอง) มักมีอาการที่ไม่สามารถรู้จำภูมิลักษณ์ แม้ว่าจะสามารถรู้จำวัตถุต่างๆ ในภูมิลักษณ์นั้นได้ (เป็นต้นว่าบุคคล เฟอร์นิเจอร์ และอื่นๆ) PPA มักถูกพิจารณาว่าเป็นเขตคู่กันกับเขตใบหน้าในรอยนูนรูปกระสวย (อังกฤษ: fusiform face area, ตัวย่อ FFA) ซึ่งเป็นเขตสมองที่อยู่ใกล้ๆ กันที่ตอบสนองอย่างมีกำลังเมื่อเห็นหน้า และเป็นเขตสมองที่เชื่อว่ามีความสำคัญต่องการรู้จำใบหน้า

การเข้าใจสิ่งแวดล้อมเกี่ยวกับสังคม

งานวิจัยอื่นจากที่กล่าวมาแล้วเพิ่มความเป็นไปได้ว่า รอยนูนรอบฮิปโปแคมปัสทางสมองซีกขวามีหน้าที่ยิ่งไปกว่าการรู้จำภูมิลักษณ์ การทดลองที่ทำโดยกลุ่มนักวิจัยในรัฐแคลิฟอร์เนีย นำโดยแคเทอริน แรงกิน แสดงว่า รอยนูนอาจจะมีบทบาทสำคัญในการระบุสถานการณ์รวมๆทางสังคม (social context) ด้วย รวมทั้งการสื่อสารนอกเหนือคำพูด (ปรลักษณ์ภาษา) เมื่อมีการพูดคุยกัน[9] ตัวอย่างเช่น งานวิจัยของแรงกินเสนอว่า รอยนูนรอบฮิปโปแคมปัสทางสมองซีกขวา ทำให้สามารถจับคำพูดประชดเหน็บแหนม (sarcasm) ได้