ระบำหน้าท้อง (อังกฤษ: Belly dance) เป็นการเต้นอิสระที่เน้นการเคลื่อนไหวของร่างกายส่วนบนและเชิงกราน[1] เรียกอีกอย่างว่า "การเต้นรำแบบตะวันออก" (อังกฤษ: Oriental dance; อาหรับ: رقص شرقي‎; ตุรกี: Oryantal dans)[2]เชื่อกันว่าระบำหน้าท้องมีต้นกำเนิดมาจากพิธีกรรมและพิธีกรรมทางศาสนาในสมัยโบราณที่สวดมนต์เพื่อความเจริญพันธุ์ในตุรกี อียิปต์ โลกเมดิเตอร์เรเนียน ตะวันออกกลาง และแอฟริกาเหนือ มันเติบโตอย่างมากในตะวันออกกลางที่เจริญรุ่งเรือง โลกอาหรับ และโลกอิสลามระหว่างศตวรรษที่ 9 ถึง 10 และถือเป็นการเต้นรำที่เป็นผู้หญิงและเย้ายวนภายใต้อิทธิพลของวัฒนธรรมตุรกีในช่วงจักรวรรดิออตโตมัน ในศตวรรษที่ 18 และ 19 เป็นที่รู้จักครั้งแรกนอกยุโรปและตะวันออกกลางภายใต้อิทธิพลของลัทธิตะวันออก ซึ่งได้รับความนิยมในตะวันตก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการแสดงที่งาน World Expo 1893 ในชิคาโกได้รับความนิยมอย่างมากระบำหน้าท้องเป็นการเต้นรำที่แสดงออกถึงร่างกายที่เย้ายวน การเคลื่อนไหวที่โค้งงอ และความงามอันน่าทึ่งผ่านการออกแบบท่าเต้นที่เหมาะกับร่างกายของผู้หญิง และมีเครื่องแต่งกายที่เผยให้เห็นสะดือและเชิงกรานอย่างกล้าหาญ ตลอดจนภาพที่เย้ายวนและเซ็กซี่ นอกจากนี้ยังเป็นการเต้นรำที่เน้นการเคลื่อนไหวตามธรรมชาติที่กระจายจากศูนย์กลางของร่างกายไปยังบริเวณโดยรอบโดยเน้นที่การเคลื่อนไหวอิสระของหน้าอก หน้าท้อง เอว เชิงกราน และสะโพกเป็นหลักระบำหน้าท้องถือเป็นการรำที่แสดงถึงความงามของร่างกายผู้หญิง การตั้งครรภ์ การคลอดบุตร และความเป็นแม่ นอกจากนี้ยังเป็นที่นิยมทั่วโลกในฐานะการเต้นรำที่มีผลอย่างมากต่อสุขภาพร่างกายและจิตใจ