นางรัชฎาภรณ์ เคยรับราชการประจำกรมวิชาการเกษตร กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ต่อมาจึงมารับราชการเป็นอาจารย์ประจำคณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล จากนั้นจึงได้เข้ามาสู่งานการเมืองโดยการเป็นผู้ประสานงานขบวนผู้หญิงกับการปฏิรูปการเมือง เป็นที่ปรึกษาผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร

ในปี พ.ศ. 2550 ได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร แบบสัดส่วนกลุ่มที่ 3 สังกัดพรรคประชาธิปัตย์ และในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2554 ได้รับเลือกตั้งเป็นสมัยที่ 2 ในระบบบัญชีรายชื่อ[3] และได้รับตำแหน่งประธานคณะกรรมาธิการการพัฒนาการเมือง การสื่อสารมวลชน และการมีส่วนร่วมของประชาชน ในสภาผู้แทนราษฎรไทย ชุดที่ 24

นางรัชฎาภรณ์ เป็นผู้มีบทบาทในการดำเนินการจัดตั้งมหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์ ซึ่งมีการเสนอจัดตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2554 [4] และวันที่ 8 กันยายน 2558 ราชกิจจานุเบกษาได้เผยแพร่ "พระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์ พ.ศ. 2558" มีผลให้มหาวิทยาลัยราชภัฎกาฬสินธุ์และมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตกาฬสินธุ์ สิ้นสุดสถานะความเป็นสถาบันอุดมศึกษาในวันถัดจากวันที่ประกาศราชกิจจานุเบกษา และเป็นการจัดตั้งมหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์ขึ้นในวันเดียวกัน [5]