ศัพท์คำว่า "pariah" มาจาก "ปาไรยาร์" ซึ่งเป็นกลุ่มชนเผ่าขนาดใหญ่ ในรัฐทมิฬนาฑูของประเทศอินเดีย ภายใต้ระบบวรรณะ ปาไรยาร์ถือเป็นวรรณะต่ำสุด และถูกนิยามเป็นผู้ที่ถูกทอดทิ้งโดยอังกฤษในสมัยครองอาณานิคมอินเดีย[3] ปรากฏบันทึกการใช้คำนี้ครั้งแรกในภาษาอังกฤษ จากเอกสารปี ค.ศ. 1613 และนับจากนั้น "pariah" ก็มีความหมายว่า "outcast" (ผู้ถูกทอดทิ้ง)[4]