right|400pxตามที่ระบุไว้ในสื่อจี้หรือสารานุกรมด้านประวัติศาสจีน (Records of the Grand Historian) (Taishi gong shu 太史公書 หรือ the Shiji 史記 – "Historical Records") ผู้ปกครองรัฐอู๋มีนามสกุลว่า จี (Ji; 姬) เช่นเดียวกับราชวงโจว เนื่องจากสืบเชื้อสายมาจาก อู๋ไท่ปั๋ว หรือเดิมคือองชายไท่ปั๋ว (อังกฤิษ: Taibo; จีน: 泰伯; พินอิน: Tàibó) ผู้เป็นพระปิตุลาของพระเจ้าโจวเหวิน (King Wen) พระองทรงทราบดีว่าพระอนุชาองสุดท้อง คือ องชายจี้ลี่ (อังกฤษ: Jili; จีนตัวย่อ: 季历; จีนตัวเต็ม:季歷; พินอิน: Jìlì) เป็นผู้มีสติปัญญาเฉลียวฉลาดกว่าและมีความเหมาะสมในการขึ้นครองราชมากกว่าพระอง จึงทรงสละสิทในการขึ้นครองราชต่อจากพระบิดาและเสด็จออกมาก่อตั้งรัฐอู๋ ร่วมกับพระอนุชาอีกพระอง คือ เจ้าชายโจ้งโยง (อังกฤษ: Zhongyong; จีน: 仲雍; พินอิน: Zhòngyōng) และตั้งเมืองหลวงที่เมืองเหมยหลี่ ซึ่งคาดว่าปัจจุบันคือเมืองอู๋ซี

รัฐจิ้น (อังกฤษ: State of Jin; จีน: 晉; พินอิน: Jìn) มีส่วนช่วยรัฐอู๋ต่อต้านอำนาจของรัฐฉู่ โดยในปี 584 ก่อนคริสศักราช แค้วนยุเว่เริ่มแข็งข้อต่อรัฐฉู๋ด้วยการสนับสนุนและคำแนะนำจากอูเจิน (Wuchen) ผู้เคยรับราชการเป็นเสนาบดีของรัฐฉู่ จากนั้นมารัฐอู๋ได้เป็นภัยคุกคามต่อรัฐฉู่อย่างต่อเนื่อง ในปี 506 ก่อนคริสศักราช แค้วนอู๋เข้าโจมตีและสามารถยึดเมืองหลวงของแค้วนฉู่ได้สำเร็จ กลายเป็นรัฐที่มีอำนาจมากที่สุดในยุคนั้น โดยสามารถเอาชนะรัฐฉี (อังกฤษ: State of Qi; จีน: 齐; พินอิน: Qí) ได้ใน 484 ก่อนคริสศักราช

ในภายหลัง รัฐอู๋ถูกคุกคามโดยรัฐใหม่ทางตอนใต้ของตน คือ รัฐยุเว่  (อังกฤิษ:Yue; จีน: 越; พินอิน: Yuè) รัฐฉู่จึงเข้าช่วยรัฐเย่ในการต่อสู้กับรัฐอู๋และแม้ว่ารัฐอู๋จะสามารถเอาชนะรัฐเย่ได้ในปี 494 ก่อนคริสศักราช แต่ก็มิได้เป็นการปราบปรามอย่างสมบูน ส่วนหนึ่งเนื่องมาจากรัฐเย่มีการติดสินบนแก่เสนาบดีระดับสูงที่สำคัญของรัฐอู๋ ในเวลาต่อมารัฐเย่ว์ได้เข้าบุกและสามารถเอาชนะ โดยยึดครองเมืองหลวงของรัฐอู๋ไว้ได้ในปี 482 ก่อนคริสศักราช หลายทศวรรษหลังจากสงครามครั้งนั้น รัฐอู๋ก็มิสามารถกอบกู้รัฐของตนคืนกลับมาใหม่ได้ จนถูกรัฐยุเว่ยึดอำนาจรวมไว้ได้ในปี 473 ก่อนคริสต์ศักราช

ในช่วงศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสศักราช ทั้งรัฐอู๋ ยุเว่ และฉู่ ต่างมีผู้นำที่ประกาศตนเป็นกษัตหรือที่เรียกว่าอ๋องหรือ หวัง หรือ หวาง (อังกฤิษ: Wang; จีน: 王 หรือ 國王; พินอิน: wáng) เป็นตำแหน่งสูงสุดของจีนตั้งแต่สมัยราชวงเซี่ยจนถึงราชวงโจว แสดงถึงความอ่อนแอของราชวงโจวในยุควสันตสารท หรือยุคชุนชิว

รัฐอู๋และรัฐยุเว่มีความเชี่ยวชาญด้านการโลหะ โดยเฉพาะการผลิตดาบเป็นอย่างดี โดยมีเครื่องหมายกากบาท หรือ เครื่องหมายรูปทรงเรขาคณิต ฝังทอง (gold) หรือเงิน (silver) เป็นสัญลักโดยดาบที่ผลิตในรัฐอู๋และรัฐเย่มักใช้โลหะเป็นดีบุก (tin) หรือทองแดง (copper) ซึ่งต่างจากดาบที่ผลิตโดยรัฐอื่น ๆ จึงมีการส่งดาบจากรัฐอู๋เพื่อเป็นของกำนันแก่รัฐอื่นทางเหนืออยู่เสมอ เช่น รัฐฉี รัฐไช่ (อังกฤิษ: State of Cai; จีนตัวย่อ: 蔡国; จีนตัวเต็ม: 蔡國; พินอิน: Càiguó) เป็นต้น ตัวอย่างเช่น หัวหอก (spearhead) ของอู๋อ๋องฟูไช (อังกฤิษ: King Fuchai of Wu; จีนตัวย่อ: 吴王夫差; จีนตัวเต็ม: 吳王夫差; พินอิน: Wú Wáng Fūchāi) และดาบของอู๋อ๋องเหอหลู (อังกฤษ: King Helü of Wu หรือ Prince Guang; จีนตัวย่อ: 吴王阖闾; จีนตัวเต็ม: 吴王闔閭; พินอิน: Wú wáng hélǘ) อดีตกษัตผู้ครองราชในช่วง 514 –496 ปี ก่อนคริสศักราช