อ้างอิง ของ ราชรัฐเจิ้ง

  1. ↑ Bai, Shouyi (2002). An Outline History of China. Beijing: Foreign Language Press. ISBN 7-119-02347-0.
  2. ↑ 司马贞认为其名为仲，字仲足；杜预《春秋经传集解·桓公十一年》：“祭，氏；仲，名。”孔颖达疏曰：“杜以萧叔非字，故知祭仲是名。”但班固《汉书·古今人表》中认为祭仲名足，皮锡瑞《经学通论》称祭仲“是名足字仲甚明，岂有以伯仲叔季为名者乎？
  3. ↑ 《竹书纪年》：晋文侯二年，周宣王子多父伐郐，克之。乃居郑父之丘，名之曰郑，是曰桓公。《水经·洧水注》
  4. ↑
  5. ↑ Loewe, Michael (1999). Michael Loewe; Edward L. Shaughnessy (บ.ก.). The Cambridge History of Ancient China: From the Origins of Civilization to 221 B.C. Cambridge University Press. p. xxv. ISBN 0521470307. OCLC 37361770.
  6. ↑ 《春秋经传集解·襄公二十六年》：子展，郑子罕之子。居身俭而用心壹。郑穆公十一子，子然、二子孔三族已亡，子羽不为卿，故唯言七穆。○郑七穆，谓子展公孙舍之，罕氏也；子西公孙夏，驷氏也；子产公孙侨，国氏也；伯有良霄，良氏也；子大叔游吉，游氏也；子石公孙段，丰氏也；伯石印段，印氏也。穆公十一子，谓子良，公子去疾也；子罕，公子喜也；子驷，公子骈也；国，公子发也；子孔，公子嘉也；子游，公子偃也；子丰也；子印也；子羽也；子然也；士子孔也。子然、二子孔已亡，子羽不为卿，故止七也。
  7. ↑ 《春秋左传正义·襄公二十六年》：“子然、二子孔三族已亡”，十九年传文也。子羽不为卿者，案成十三年“郑公子班自訾求入于大宫，不能，杀子印、子羽”。不书於经，故知不为卿也。杜注彼云：皆穆公子也。又《世族谱》云：“子羽，穆公子。其后为羽氏，即羽师颉，是其孙。此非行人子羽，公孙挥也。”《世族谱》以公孙挥为杂人自外，唯有罕、驷、丰、游、印、国、良七族，见於经、传，皆出穆公，故称七穆也。
  8. ↑ 房占红 论郑国七穆世卿政治的内部秩序及其特点《厦门大学学报(哲学社会科学版)》 2008年第6期

[1][2][3][4] [5][6] [7][8]

  1. ↑ Creel, Herrlee G. (1970). The Origins of Statecraft in China. ISBN 0-226-12043-0.
  2. ↑ Walker, Richard Lewis. The Multi-state System of Ancient China. Beijing.
  3. ↑ Theobald, Ulrich (2018-11-01). "The Regional State of Zheng 鄭". China Knowledge. สืบค้นเมื่อ 2021-09-23.
  4. ↑ Knechtges, David R. & Chang, Taiping, บ.ก. (2014-09-22). Ancient and Early Medieval Chinese Literature: A Reference Guide, Part Three & Four. Vol. 3 & 4. LeidenꞏBoston: BRILL. pp. 2233–2234. ISBN 978-90-04-27185-2.
  5. ↑ Robert E. Harrist (2008). The landscape of words: stone inscriptions from early and medieval China. University of Washington Press. pp. 103, 117–118. ISBN 9780295987286.
  6. ↑ Chen, Jinhua (2007-05-11). Philosopher, Practitioner, Politician: the Many Lives of Fazang (643-712). BRILL. p. 146. ISBN 978-90-474-2000-2.
  7. ↑ Han Si (2008). A Chinese word on image: Zheng Qiao (1104-1162) and his thought on images. Acta Universitatis Gothoburgensis. pp. 31, 266. ISBN 978-91-7346-607-3.
  8. ↑ The Journal of the International Association of Buddhist Studies. International Association of Buddhist Studies. 1999. pp. 42, 39, 90.

ใกล้เคียง

ราชรัฐห่าเตียน ราชรัฐเจิ้ง ราชรัฏฐาภิบาลรวบรวมชาติกัมพูชา ราชรัฐแม่น้ำฮัตต์ ราชรัฐแอนติออก ราชรัฐเซอร์เบีย ราชรัฐอันส์บัค ราชรัฐมุขนายกเอาคส์บวร์ค ราชรัฐอันดอร์ราในโอลิมปิกฤดูหนาว 2014 ราชรัฐบัลแกเรีย