ราชอาณาจักรซาร์ดิเนีย หรือ ราชอาณาจักรพีดมอนต์-ซาร์ดิเนีย หรือ ราชอาณาจักรซาร์ดิเนีย-พีดมอนต์ (อังกฤษ: Kingdom of Sardinia หรือ Piedmont-Sardinia หรือ Sardinia-Piedmont) เป็นดินแดนที่เป็นของตระกูลซาวอย[1] (House of Savoy) ในปี ค.ศ. 1720 เมื่อวิคเตอร์ อมาเดอุสที่ 2ได้รับเกาะซาร์ดิเนียตามข้อตกลงของสนธิสัญญาลอนดอนเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนกับสูญเสียซิซิลีแก่จักรวรรดิออสเตรีย นอกจากตัวเกาะซาร์ดิเนียแล้วราชอาณาจักรซาร์ดิเนียก็ยังประกอบด้วยซาวอย, พีดมอนต์ และ นีซ ลีกูเรียรวมทั้งเจนัวมาเพิ่มต่อมาในปี ค.ศ. 1815 ตามข้อตกลงในการประชุมแห่งเวียนนา (Congress of Vienna) ชื่อของราชอาณาจักรอย่างเป็นทางการจึงเป็น “ราชอาณาจักรซาร์ดิเนีย ไซปรัส และเยรูซาเลม อาณาจักรดยุคแห่งซาวอย และมอนต์เฟอร์รัต, ราชรัฐพีดมอนต์ ” (ราชวงศ์ซาวอยยังคงอ้างสิทธิในราชบัลลังก์ของราชอาณาจักรไซปรัส และ ราชอาณาจักรเยรูซาเลม แต่ทั้งสองราชอาณาจักรตกไปเป็นของจักรวรรดิออตโตมันเป็นเวลานานก่อนหน้านั้นแล้ว) ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 18 และ คริสต์ศตวรรษที่ 19 ศูนย์กลางของการปกครองและเศรษกิฐของซาร์ดิเนียอยู่ที่ตูรินในพีดมอนต์บนแผ่นดินใหญ่อิตาลี ในปี ค.ศ. 1860 นีซและซาวอยก็ถูกยกให้ฝรั่งเศสเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนกับการสนับสนุนของฝรั่งเศสในการการรวมตัวของประเทศอิตาลี (Italian unification) ในปี ค.ศ. 1861 ซาร์ดิเนียก็กลายเป็นรัฐก่อตั้งของราชอาณาจักรอิตาลีใหม่และยุติการเป็นราชอาณาจักรตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา