ก่อนที่ฝรั่งเศสจะรุกรานในสมัยนโปเลียนราชวงศ์บูร์บงปกครองอยู่ในบริเวณนี้ซึ่งขณะนั้นแบ่งเป็นสองราชอาณาจักร: ราชอาณาจักรเนเปิลส์และราชอาณาจักรซิซิลี พระเจ้าชาลส์ที่ 7 ทรงขึ้นครองราชย์เป็นสมเด็จพระเจ้าชาลส์ที่ 3 แห่งสเปน เมื่อวันที่ 10 สิงหาคม ค.ศ. 1759 มาตรา 2 ของสนธิสัญญาเนเปิลส์ลงนามเมื่อวันที่ 3 ตุลาคม ค.ศ. 1759 กำหนดให้ทรงตั้งพระราชโอรสองค์ที่สาม เจ้าชายดอนเฟอร์ดินานโด (ที่ทรงตั้งราชโอรสองค์ที่ 4 เพราะต้องยกเว้นราชโอรสองค์แรกเจ้าชายฟิลลิปดยุคแห่งคาลาเบรียผู้ทรงเป็นปัญญาอ่อน) ขึ้นเป็นพระเจ้าแผ่นดินแห่งราชอาณาจักรซิซิลีทั้งสอง

พระเจ้าแผ่นดินองค์ใหม่ทรงได้รับมงกุฏซิซิลีทั้งสองในพระนามพระเจ้าเฟอร์ดินานด์ที่ 4 แห่งราชอาณาจักรเนเปิลส์และพระเจ้าเฟอร์ดินานด์ที่ 3 แห่งราชอาณาจักรซิซิลีตามกำหนดของกฎการสืบราชบัลลังก์ (Pragmatic Decree) ของวันที่ 6 ตุลาคม ค.ศ. 1759 ซึ่งกำหนดว่าผู้สืบราชวงศ์จะไปทางพระราชโอรสของพระเจ้าเฟอร์ดินานด์ และถ้าไม่มีพระราชโอรสก็จะไปทางพระอนุชา นอกจากว่ากษัตริย์แห่งสเปนจะรวมกับราชอาณาจักรซิซิลีทั้งสอง ซึ่งถ้าเกิดขึ้นก็จะตกไปเป็นของพระราชโอรส, พระราชนัดดา หรือ great-grandson ของผู้ครองสองนคร

ถ้าสายของสมเด็จพระเจ้าชาลส์ที่ 3 แห่งสเปนสิ้นสุดลง มงกุฏราชบัลลังก์ซิซิลีทั้งสองก็จะตกไปเป็นของพระญาติสตรีที่ใกล้ที่สุดกับพระเจ้าแผ่นดินองค์ก่อน หลังจากเปลี่ยนชื่อราชอาณาจักรเป็นราชอาณาจักรซิซิลีทั้งสองแล้วเจ้าชายเฟอร์ดินานด์ก็ทรงเป็นที่รู้จักกันในพระนามว่าสมเด็จพระเจ้าเฟอร์ดินานด์ที่ 1 แห่งราชอาณาจักรซิซิลีทั้งสอง