ราชอาณาจักรทิเบต เป็นรัฐเอกราชโดยพฤตินัยระหว่าง ค.ศ. 1912 ถึง ค.ศ. 1951 ผู้ปกครองคือทะไลลามะปกครองแบบศาสนาพุทธโดยเทวาธิปไตยและสมบูรณาญาสิทธิราชย์และมีสถานะเป็นจังหวัดหนึ่งของสาธารณรัฐจีนทิเบตเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์ชิงมาอย่างต่อเนื่อง[3][4]จนกระทั่งเกิดการปฏิวัติซินไฮ่ภายหลังจาการล่มสลายของราชวงศ์ชิง ในปี ค.ศ. 1912 เมื่อรัฐบาลเฉพาะกาลแห่งสาธารณรัฐจีนแทนที่ราชวงศ์ชิงในฐานะรัฐบาลของจีนและได้ลงนามในสนธิสัญญากับราชวงศ์ชิงที่จะสืบทอดดินแดนทั้งหมดของราชวงศ์มาเป็นสาธารณรัฐใหม่ทำให้ทิเบตมีสถานะเป็น"รัฐในอารักขา"[5] ต่อมาในสมัยรัฐบาลชาตินิยมแห่งสาธารณรัฐจีนได้ยกระดับให้ทิเบตเป็นจังหวัดหนึ่งของสาธารณรัฐจนถึง ค.ศ. 1950 กองทัพปลดปล่อยประชาชนได้เข้ายึดครองดินแดนธิเบต และผนวกเขตดินแดนโดยมีสถานะเป็นเขตปกครองตนเองทิเบตของสาธารณรัฐประชาชนจีนทิเบตในช่วงศตวรรษที่ 20 ยังไม่มีการเลิกทาสจนถึง ค.ศ. 1951 มีข้อตกลงสันติภาพ 17 ข้อ