ราชอาณาจักรอีสต์แองเกลียก่อตั้งขึ้นราว ค.ศ. 520 โดยการรวมตัวระหว่างนอร์ธและเซาท์โฟล์ค ชั่วระยะเวลาหนึ่งหลังจากได้รับชัยชนะต่อราชอาณาจักรนอร์ทธัมเบรียราว ค.ศ. 616 อีสต์แองเกลียก็เป็นราชอาณาจักรที่มีอำนาจมากที่สุดในบรรดาราชอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนของอังกฤษ และพระเจ้าเรดวอลด์แห่งอีสต์แองเกลีย (Raedwald of East Anglia) ก็ได้เป็น “ประมุขเบร็ตวาลดา” (Bretwalda) ที่มีฐานะเป็นประมุขของอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนต่างๆ แต่ก็เพียงไม่นาน สี่สิบปีต่อมาอีสต์แองเกลียก็พ่ายแพ้ต่อราชอาณาจักรเมอร์เซียสองครั้ง และอีสต์แองเกลียก็อ่อนแอลงจนกระทั่งปี ค.ศ. 794 เมื่อพระเจ้าออฟฟาแห่งเมอร์เซีย (Offa of Mercia) มีพระราชโองการให้ปลงพระชนม์พระเจ้าเอเธลเบิร์ธที่ 2 แห่งอีสต์แองเกลีย (Æthelberht II of East Anglia) และยึดอำนาจการปกครองอีสต์แองเกลียมาเป็นของพระองค์

อีสต์แองเกลียได้รับอิสรภาพอีกครั้งจากเมอร์เซียในการต่อสู้ระหว่างปี ค.ศ. 825-ค.ศ. 827 ซึ่งเป็นผลให้พระมหากษัตริย์สองพระองค์ของเมอร์เซียถูกปลงพระชนม์ในการพยายามต่อต้าน เมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 870 ฝ่ายเดนส์ก็สังหารพระเจ้าเอ็ดมันด์แห่งอีสต์แองเกลียและยึดครองราชอาณาจักรอีสต์แองเกลีย ฝ่ายแซ็กซอนยึดบริเวณอีสต์แองเกลียคืนในปี ค.ศ. 920 แต่ก็มาเสียไปในปี ค.ศ. 1015-ค.ศ. 1017 ให้กับสมเด็จพระเจ้าคานูทมหาราช และมอบให้กับพระเจ้าธอเคลล์สูง (Thorkell the Tall) ผู้ได้รับแต่งตั้งให้เป็นเอิร์ลอีสต์แองเกลียในปี ค.ศ. 1017