ราชอาณาจักรเมวาร์ หรือ รัฐอุทัยปุระ เป็นราชอาณาจักรเอกราชในภูมิภาคราชปุตนะของอินเดีย ปกครองโดยราชวงศ์สิโสทิยา รัฐตั้งขึ้นในศตวรรษที่เจ็ดเป็นรัฐเล็ก ๆ ในภูมิภาคนาคทะ-อหัร (Nagada-Ahar) ของอุทัยปุระ[7] และต่อมาในศตวรรษที่ 10 ได้เปลี่ยนผ่านสู่การเป็นรัฐเอกราช ภายใต้การนำของราวัล ภรตตริปัตตะ ที่สอง[8] ในปี 1303 อาณาจักรถูกรุกราย ป้อมจิตโตรครห์ซึ่งล้อมนครถูกยึดโดยอะลาอุดดีน ขาลจี และ สายราวัล ของราชวงศ์ถูกสังหารหมด[9][10] สาย รานัส ซึ่งเป็นสายผู้น้อยกว่าของราชวงศ์ สามารถยึดคืนอาณาจักรได้ในปี 1326 และภายใต้การปกครองใหม่นี้ รัฐเมวาร์พัฒนาขึ้นเป็นอาณาจักรที่มีอำนาจมากที่สุดในอินเดียเหนือ เรื่อยมากระทั่งถูกโมกุลรุกรานในปี 1526[11] ราชอาณาจักรภายใต้การนำของอุทัย สิงห์ ที่สอง และ มหารานาประตาป ต้องอยู่ภายใต้การรบกับโมกุลเรื่อยมาจนกาะทั่งจำนนแก่โมกุลในปี 1615 และกลับมามีเอกราชอีกครั้งจากโมกุลหลังจักรพรรดิเอารังเซบสิ้นพระชนม์ในปี 1707[12] ในปี 1818 ราชอาณาจักรยอมเป็นรัฐภายใต้ปกครองของอังกฤษ และในปี 1947 ภุปาล สิงห์ ลงนามในสนธิสัญญาโอนสิทธิ์การปกครองให้กับอินเดีย ส่งผลให้ราชอาณาจักรเป็นส่วนหนึ่งของอินเดียนับจากนั้น[13][14]