ราชอาณาจักรแนบาเทีย (อังกฤษ: Nabataean Kingdom; อาหรับ: مملكة الأنباط‎) เป็นอาณาจักรของชาวแนบาเทีย สถาปนาเมื่อ 168 ปีก่อนคริสต์ศักราชโดยพระเจ้าอะรีทัสที่ 1 (Aretas I) ราชอาณาจักรแห่งนี้ตั้งอยู่ระหว่างคาบสมุทรไซนายและคาบสมุทรอาหรับ ทางเหนือติดกับดินแดนยูเดีย (Judea) ทางตะวันตกเฉียงใต้ติดกับอาณาจักรอียิปต์ทอเลมี มีเมืองหลวงคือเมืองเปตรา (ปัจจุบันอยู่ในประเทศจอร์แดน) ซึ่งเป็นหนึ่งในเมืองศูนย์กลางทางการค้าที่สำคัญของภูมิภาค และอยู่ในเส้นทางเครื่องหอม (Incense Route)[2][3] มีเมืองสำคัญเช่น บอสตรา (Bostra), มาดาอิน ซาเลห์ (Mada'in Saleh), นิตซานา (Nitzana)ชาวแนบาเทียเป็นชนเร่ร่อนที่อาศัยอยู่ในทะเลทรายเนเกฟและคาบสมุทรไซนายสมัยที่จักรวรรดิอะคีเมนิดปกครองเมื่อศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล ต่อมาร่วมมือกับอาณาจักรแฮสมาเนียน (Hasmonean) เพื่อต่อสู้กับจักรวรรดิซิลิวซิด (Seleucid Empire) แต่หลังจากนั้นพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ แจนแนอัส (Alexander Jannaeus) แห่งแฮสมาเนียนได้โจมตีราชอาณาจักรแนบาเทียและบังคับให้ชาวแนบาเทียเปลี่ยนมานับถือศาสนายูดาห์[4] พระเจ้าโอบาดัสที่ 1 (Obodas I) จึงทำสงครามกับชาวแฮสมาเนียนและได้รับชัยชนะ[5] ราชอาณาจักรแนบาเทียเจริญรุ่งเรืองถึงขีดสุดในรัชสมัยของพระเจ้าอะรีทัสที่ 3 (Aretas III; ครองราชย์ 87–62 ปีก่อนคริสต์กาล) แต่พระองค์ต้องทำสงครามกับชาวโรมัน ภายหลังทั้งสองฝ่ายได้เจรจาตกลงกันโดยพระเจ้าอะรีทัสที่ 3 ยอมส่งเครื่องราชบรรณาการให้แก่โรมัน[6]ราชอาณาจักรแนบาเทียในช่วงปลายตกอยู่ใต้อิทธิพลของจักรวรรดิโรมันที่ยึดดินแดนรอบ ๆ ทั้งหมด[6] ในปี ค.ศ. 106 พระเจ้าแรบเบลที่ 2 โซเตอร์ (Rabbel II Soter) กษัตริย์องค์สุดท้ายแห่งแนบาเทียเสด็จสวรรคต จักรพรรดิทราจันจึงผนวกราชอาณาจักรแนบาเทียเข้ามาในจักรวรรดิโรมัน[7] กลายเป็นจังหวัดอาระเบียเพเทรีย