เวทมนตร์คาถาในแฮร์รี่ พอตเตอร์ เกิดขึ้นในชุดวรรณกรรมโดยผู้ประพันธ์ เจ. เค. โรว์ลิง การกล่าวถึงหลักของ "เวทมนตร์คาถา" ในเรื่องนั้นประกอบด้วยท่าทางประกอบการใช้ไม้กายสิทธิ์ของตัวละคร ประกอบกับการร่ายเวทมนตร์โดยออกเสียงหรือในใจ ในหนังสือและชุดภาพยนตร์ที่เกี่ยวข้อง ชื่อของเวทมนตร์คาถาหรือการเปล่งเสียงส่วนใหญ่นำมาจากตันติภาษา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาษาละติน[1] ชื่อเหล่านี้ไม่ได้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ในภาษาใด ๆ วลีที่ใช้ในการร่ายเวทมนตร์ส่วนใหญ่คล้ายกับคำภาษาละตินที่มีความหมายแต่ไม่ใช่คำภาษาละตินในตัวของมันเองในแฮร์รี่ พอตเตอร์กับเจ้าชายเลือดผสม ได้มีการเสนอแนวคิดการร่ายเวทมนตร์โดยไม่ต้องออกเสียง (คาถาไร้เสียง) ทำให้เวทมนตร์คาถาบางบทไม่มีการออกเสียง โดยก่อนหน้านั้น ทุกคาถาที่ร่ายออกมาโดยตัวละครสำคัญล้วนมีการท่องคาถาอย่างเหมาะสม แม้ผู้ใช้เวทมนตร์ผู้ใหญ่ระดับก้าวหน้าอาจใช้คาถาโดยไม่ต้องเปล่งเสียงออกมาในหนังสือเล่มก่อน ๆ ด้วยเหตุนี้ คำร่ายคาถาซึ่งใช้สำหรับเวทมนตร์บางบทที่พบในเจ้าชายเลือดผสมและเรื่องต่อเนื่อง เครื่องรางยมทูต จึงไม่มีเวทมนตร์คาถาที่อยู่ในรายการด้านล่างนี้เรียงตามคำร่ายคาถาในภาษาอังกฤษ โดยมีชื่อทั่วไปอยู่ในวงเล็บ คาถาบางบทไม่รู้คำร่ายคาถา และเพียงกล่าวถึงในข้อความเฉพาะชื่อไม่เป็นทางการ ซึ่งอาจเป็นเพราะปรากฏในเรื่องเฉพาะเมื่อร่ายแบบไม่เปล่งเสียงเท่านั้น หรือเพราะไม่เคยกล่าวถึงในหนังสือ เพียงแต่กล่าวถึงเท่านั้น เวทมนตร์คาถาส่วนใหญ่ที่ร่ายระหว่างตัวละครผู้ใหญ่ในหนังสือทั้งเจ็ดเล่มดูเหมือนจะไม่เปล่งเสียงออกมาเลย มีเพียงผลของคาถาเท่านั้นที่สามารถระบุได้