ราชวงศ์เหวียน ของ รายพระนามจักรพรรดิเวียดนาม

ราชวงศ์เหงียน (Nhà Nguyễn: ค.ศ. 1802-1945) เป็นราชวงศ์สุดท้ายของจักรวรรดิราชวงศ์เหวียน ก่อนถูกผนวกเข้าอินโดจีนของฝรั่งเศส

จักรพรรดิราชวงศ์เหงียน ( ค.ศ. 1802 – ค.ศ. 1945)
พระบรมฉายาลักษณ์พระนามแต่งตั้งพระนามเรียกขาน
(อักษรจีน–
อักษรโรมัน)
พระนามเดิมความสัมพันธ์กับรัชกาลก่อนพระชนม์ชีพรัชศกการสิ้นสุดรัชกาลหมายเหตุ
เท้ โต๋
世祖
Thế Tổ		กาว ฮหว่าง เด๊
高皇帝
Cao hoàng đế		เหงียน ฟุก อั๊ญ
阮福暎
Nguyễn Phước Ánh		ขุนศึกเหงียนค.ศ. 1762 – ค.ศ. 1820ยา ล็อง
嘉隆
ค.ศ. 1802 – ค.ศ. 1820		เสด็จสวรรคตทรงรวบรวมประเทศได้และก่อตั้งราชวงศ์สุดท้ายของเวียดนามและเป็นผู้ตั้งชื่อประเทศว่าเวียดนาม
ทั้ญ โต๋
聖祖
Thánh Tổ		เญิน ฮหว่าง เด๊
仁皇帝
Nhơn hoàng đế		เหงียน ฟุก เกี๋ยว
阮福晈
Nguyễn Phước Kiểu		พระราชโอรสค.ศ. 1791 – ค.ศ. 1841มิญ หมั่ง
明命
ค.ศ. 1820 – ค.ศ. 1841		เสด็จสวรรคตรวมอาณาจักรจามปาได้และเปลี่ยนชื่อประเทศเป็นดั่ยนาม
เฮี้ยน โต๋
憲祖
Hiến Tổ		เจือง ฮหว่าง เด๊
章皇帝
Chương Hoàng Đế		เหงียน ฟุก เตวี่ยน
阮福暶
Nguyễn Phước Tuyền		พระราชโอรสค.ศ. 1807 – ค.ศ. 1847เถี่ยว จิ
紹治
ค.ศ. 1841 – ค.ศ. 1847		เสด็จสวรรคต—
ดึ๊ก ตง
翼宗
Dực Tông		อัญ ฮหว่าง เด๊
英皇帝
Anh hoàng đế		เหงียน ฟุก ถี่
阮福時
Nguyễn Phước Thì		พระราชโอรสค.ศ. 1829 – ค.ศ. 1883ตึ ดึ๊ก
嗣德
ค.ศ. 1847 – ค.ศ. 1883		เสด็จสวรรคตเผชิญหน้ากับฝรั่งเศสและต้องยกโคชินไชนาให้กับฝรั่งเศส
กุง ตง
恭宗
Cung Tông		ฮเหวะ ฮหว่าง เด๊
惠皇帝
Huệ hoàng đế		เหงียน ฟุก อึง เจิน
阮福膺禛
Nguyễn Phước Ưng Chân		พระราชภาติยะ[1]ค.ศ. 1852 – ค.ศ. 1883หยุก ดึ๊ก
育德
ค.ศ. 1883		ถูกบังคับสละราชสมบัติเป็นจักรพรรดิได้เพียงสามวัน
——เหงียน ฟุก ทัง
阮福昇
Nguyễn Phước Thăng		พระปิตุลา (พระราชโอรสของจักรพรรดิเทียวจิ)ค.ศ. 1847 – ค.ศ. 1883เหียป ฮหว่า
協和
ค.ศ. 1883		กระทำอัตวินิบาตกรรมจนเสด็จสวรรคตเสียเอกราชให้แก่ฝรั่งเศสในรัชกาลนี้ หลังจากเกิดการลงนามในสนธิสัญญาเมืองเว้(ค.ศ. 1883)
สาน ตง
簡宗
Giản Tông		หงิ ฮหว่าง เด๊
毅皇帝
Nghị hoàng đế		เหงียน ฟุก เหา
阮福昊
Nguyễn Phước Hạo		พระภาติยะ(พระโอรสของพระเชษฐาของจักรพรรดิเหียป ฮหว่า)ค.ศ. 1869 – ค.ศ. 1884เกี๊ยน ฟุก
建福
ค.ศ. 1883 – ค.ศ. 1884		ถูกลอบปลงพระชนม์จนเสด็จสวรรคตเป็นจักรพรรดิที่ครองราชย์เพียงแค่ 4 เดือนท่ามกลางความวุ่นวายสับสน
——เหงียน ฟุก มิญ
阮福明
Nguyễn Phước Minh		พระเชษฐาค.ศ. 1872 – ค.ศ. 1943ห่าม งี
咸宜
ค.ศ. 1884 – ค.ศ. 1885		ถูกบังคับสละราชสมบัติถูกขับออกจากราชสมบัติเพราะความล้มเหลวของอุบายประตูตะวันตกและพยายามก่อกบฏอีกแต่ถูกจับกุมในปี 1888 และถูกเนรเทศไปยังแอลจีเรีย
กั๋ญ ตง
景宗
Cảnh Tông		ถ่วน ฮหว่าง เด๊
純皇帝
Thuần Hoàng Đế		เหงียน ฟุก เบี่ยน
阮福昪
Nguyễn Phước Biện		พระเชษฐาค.ศ. 1864 – ค.ศ. 1889ด่ง คั้ญ
同慶
ค.ศ. 1885 – ค.ศ. 1889		เสด็จสวรรคตนิยมตะวันตก
——เหงียน ฟุก เจียว
阮福昭
Nguyễn Phúc Chiêu		พระญาติ (พระราชโอรสของจักรพรรดิหยุก ดึ๊ก)ค.ศ. 1879 – ค.ศ. 1954ถั่ญ ท้าย
成泰
ค.ศ. 1889 – ค.ศ. 1907		ถูกบังคับสละราชสมบัติ—
——เหงียน ฟุก ฮหวาง
阮福晃
Nguyễn Phước Hoảng		พระราชโอรสค.ศ. 1900 – ค.ศ. 1945ซวี เติน
維新
ค.ศ. 1907 – ค.ศ. 1916		ถูกบังคับสละราชสมบัติ—
ฮหวั่ง ตง
弘宗
Hoằng Tông		เตวียน ฮหว่าง เด๊
宣皇帝
Tuyên Hoàng Đế		เหงียน ฟุก ต๊วน
阮福昶
Nguyễn Phước Tuấn		พระญาติ (พระราชโอรสของจักรพรรดิด่ง คั้ญ)ค.ศ. 1885 – ค.ศ. 1925ขาย ดิ่ญ
啟定
ค.ศ. 1916 – ค.ศ. 1925		เสด็จสวรรคตมีความสัมพันธ์อันดีกับฝรั่งเศสและเป็นหุ่นเชิดทางการเมืองให้ฝรั่งเศส พระองค์ไม่เป็นที่นิยมของประชาชนเวียดนาม ผู้นำชาตินิยมกล่าวหาพระองค์ว่าขายชาติให้กับฝรั่งเศสและใช้ชีวิตอย่างหรูหราขณะที่ประชาชนถูกฝรั่งเศสกดขี่
——เหงียน ฟุก เทียน
阮福晪
Nguyễn Phước Thiển²		พระราชโอรสค.ศ. 1913 – ค.ศ. 1997บ๋าวดั่ย
保大
ค.ศ. 1926 – ค.ศ. 1945		ถูกบังคับสละราชสมบัติทรงสถาปนาจักรวรรดิเวียดนามในขณะที่ญี่ปุ่นยึดครองอินโดจีนในสงครามโลกครั้งที่ 2 ต่อมาได้ทรงสละราชสมบัติและมอบอำนาจให้กับโฮจิมินห์ อันเป็นจุดจบของระบอบราชาธิปไตยของเวียดนาม แม้ว่าภายหลังได้ถูกถอดถอนจากฐานะพระประมุขของรัฐของรัฐเวียดนามแล้ว พระองค์ก็ยังไม่เป็นที่นิยมของประชาชนเวียดนาม เพราะถูกมองว่าเป็นหุ่นเชิดของฝรั่งเศส

ใกล้เคียง

รายพระนามพระมหากษัตริย์ไทย รายพระนามพระมหากษัตริย์อังกฤษ รายพระนามเจ้านายพระชันษายืนในราชวงศ์จักรี รายพระนามจักรพรรดิและพระมหากษัตริย์จีน รายพระนามฟาโรห์ รายพระนามและชื่ออธิบดีกรมตำรวจและผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติของไทย รายพระนามและชื่อผู้บัญชาการทหารบกไทย รายพระนามพระมหากษัตริย์เกาหลี รายพระนามและชื่อภรรยาในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รายพระนามพระมหากษัตริย์กัมพูชา