.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
_photoshoped.jpg){kind=link}
.svg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
_Joseph_II_als_Mitregent_seiner_Mutter.jpg){kind=link}
เมนูนำทาง
รายพระนามผู้ปกครองมิลาน
ค.ศ. 1395, เกียน กาเลอัซโซ วิสคอนติได้รับตำแหน่ง ดยุกแห่งมิลานโดย พระเจ้าเวนเซสเลาส์ที่ 4 แห่งโบฮีเมีย,[9] ซึ่งขายตำแหน่งนี้ในราคาราว 100,000 ฟลอริน.[10] นับแต่นั้นมา ผู้ปกครองมิลานจึงมีสถานะเป็นดยุค
| ดยุก | ตรา | สมัย | สมรส ทายาท | สิทธิ | |
|---|---|---|---|---|---|
| เกียน กาเลอัซโซ 1347 – 1402 (รวมพระชนม์ 50) | 5 กันยายน 1395 – 3 กันยายน 1402 | (1) อิซาเบลลาแห่งฝรั่งเศส (m. 1360; d. 1372) 4 พระองค์ (2 พระองค์มีชีวิตรอยถึงวัยหนุ่มสาว) (2) กาเทอรีนา วิสคอนติ (m. 1380; w. 1402) 2 พระองค์ บุตรนอกกฎหมาย 2 พระองค์ |
| ||
| จิโอวานนี มาเรีย 1388 – 1412 (รวมพระชนม์ 23) | 3 กันยายน 1402 – 16 พฤษภาคม 1412 | แอนโทเนีย มาลาเทสตาแห่งเคเซนา (m. 1408; w. 1412) ไม่มี | พระโอรสในเกียน กาเลอัซโซ | ||
| ฟิลิปโป มาเรีย 1392 – 1447 (รวมพระชนม์ 54) | 16 พฤษภาคม 1412 – 13 สิงหาคม 1447 | (1) เบียทริซแห่งเทนดา (m. 1412; ex. 1418) ไม่มี (2) แมรี่แห่งซาวอย (m. 1428; w. 1447) ไม่มี บุตรนอกกฎหมาย 1 พระองค์ | พระโอรสในเกียน กาเลอัซโซ |
ฟิลิปโป มาเรียสิ้นพระชนม์ในค.ศ. 1447, ตระกูลวิสคอนติสายตรงจึงสิ้นสุดแต่เพียงเท่านี้ นำไปสู่ความวุ่นวายทางการเมือง, กลุ่มเศรษฐี, นักปราชญ์และนักบวชประกาศยุบเลิกดัชชีและจัดตั้งระบอบอภิชนาธิปไตยในนาม สาธารณรัฐโกลเดนอัมโบเซียน[11] สาธารณรัฐไม่เคยได้รับการรับรองและรัฐข้างเคียงทั้งเวนิสและซาวอย พยายามเข้ามาขยายอิทธิพลในนี้ เช่นเดียวกับฝรั่งเศส การใช้ประโยชน์จากความอ่อนแอของรัฐและการฟื้นคืนชีพความขัดแย้งระหว่างเกลฟ์และกิเบลลิเน, ผู้บัญชาการกองทัพมิลาน, ฟรานเซสโกที่ 1 สฟอร์ซา, แปรพักตร์จากมิลานไปอยู่กับเวนิสในค.ศ. 1448,[12] และ 2 ปีให้หลัง, หลังจากสับเปลี่ยนหลายฝ่ายและกลยุทธอันชาญฉลาด, สฟอร์ซาเดินทางเข้าเมืองระหว่างงานแม่พระรับสารเขาประกาศตนเป็นดยุกแห่งมิลาน,[13] และสมรสกับบิอันกา มาเรีย วิสคอนติ พระธิดานอกกฎหมายของฟิลิปโป มาเรีย
| ดยุก | ตรา | สมัย | สมรส ทายาท | สิทธิ | |
|---|---|---|---|---|---|
| ฟรานเซสโกที่ 1 1401 – 1466 (aged 64) | 25 มีนาคม 1450 – 8 มีนาคม 1466 | (1) โปลิสเซนา รัฟโฟ (m. 1418; d. 1420) ไม่มี (2) บุตรสาวของ ยาโกโป คาลโดรา (m. 1424; ann. 142?) ไม่มี (3) บิอันกา มาเรีย วิสคอนติ (m. 1441; w. 1466) 8 พระองค์ จิโอวันนา ดักกาปองดองต์ บุตรนอกกฎหมาย 7 พระองค์ (5 survived to adulthood) |
| ||
| กาเลอัซโซ มาเรีย 1444 – 1476 (aged 32) | 8 มีนาคม 1466 – 26 ธันวาคม 1476 | โบนาแห่งซาวอย (m. 1468; w. 1503) 4 พระองค์ ลูเครเซีย ลันดริอานี บุตรนอกกฎหมาย 4 พระองค์ ลูเซีย มาริอานี บุตรนอกกฎหมาย 2 พระองค์ | พระโอรสในฟรานเซสโกที่ 1 สฟอร์ซา | ||
| เกียน กาเลอัสโซ 1469 – 1494 (aged 25) | 26 ธันวาคม 1476 – 21 ตุลาคม 1494 | อิซาเบลลาแห่งอารากอน (m. 1489; w. 1494) 3 พระองค์ | พระโอรสในกาเลอัซโซ มาเรีย สฟอร์ซา | ||
| ลูโดวิโก 1452 – 1508 (aged 55) | 21 ตุลาคม 1494 – 17 กันยายน 1499 | เบียทริซแห่งเอสต์ (m. 1491; d. 1499) 2 พระองค์ Bernardina de Corradis บุตรนอกกฎหมาย 2 พระองค์ Cecilia Gallerani บุตรนอกกฎหมาย 1 พระองค์ Lucrezia Crivelli บุตรนอกกฎหมาย 2 พระองค์ | พระโอรสในฟรานเซสโกที่ 1 สฟอร์ซา |
ค.ศ. 1494, ลูโดวิโกขึ้นครองตำแหน่งดยุคแห่งมิลาน, หลังมีเสียงเล่าลือว่าทรงลอบวางยาพิษพระภาติยะ เกียน กาเลอัซโซ. หลังภัยคุกคามจากเวเนเทีย, ลูโดวิโกร้องขอให้กษัตริย์ฝรั่งเศส ชาร์ลส์ที่ 8 นำกองทัพลงอิตาลี,[14] เป็นการเริ่มต้นสงครามอิตาเลียนครั้งแรก.หลังลูโดวิโกทรยศไปเป็นพันธมิตรกับสันนิบาตแห่งเวนิสในค.ศ. 1495, ฝรั่งเศสก็พ่ายแพ้ในยุทธการที่ฟอร์โนโว และไม่สามารถขยายอิทธิพลเข้ามาในอิตาลีได้. สร้างความอับอายให้กับแม่ทัพฝรั่งเศสและพระญาติของชาร์ลส์ หลุยส์ที่ 2 ดยุคแห่งออร์เลออง (ต่อมาเป็นพระเจ้าหลุยส์ที่ 12),ประกอบกับการเกลียดลูโดวิโกเป็นการส่วนตัว,[15] หลุยส์จึงอ้างสิทธิเหนือดัชชีแห่งมิลาน, อ้างว่าสืบสายจากวาเลนตินา วิสคอนติและพินัยกรรมของเกียน เกลาซซิโอหลังพระเจ้าหลุยส์ที่ 12 ครองราชสมบัติฝรั่งเศสในค.ศ. 1499, พระองค์เริ่มต้นสงครามอิตาเลียนครั้งที่ 2 เพื่อพิชิตมิลานและเนเปิลส์พร้อมกับกองทัพฝรั่งเศสใกล้ปาเวีย, ลูโดวิโกและผู้ที่ยังภักดีกับเขาหนีออกจากมิลานในวันที่ 17 กันยายน 1499 และหลบหนีไปยังเยอรมนี[16] ทำให้พระเจ้าหลุยส์ที่ 12 กลายเป็นดยุคแห่งมิลาน, เข้าเมืองในวันที่ 6 ตุลาคม 1499.[17]
| ดยุก | ตรา | สมัย | สมรส ทายาท | สิทธิ | |
|---|---|---|---|---|---|
| หลุยส์ที่ 1 (ลุยจิที่ 1) 1462 – 1515 (aged 52) | 6 ตุลาคม 1499 – 20 มิถุนายน 1512 | (1) ฌานแห่งฝรั่งเศส (m. 1476; ann. 1498) ไม่มี (2) อานน์แห่งเบอร์ตาญ (m. 1499; d. 1514) 2 พระองค์ (3) แมรี่แห่งอังกฤษ (m. 1514; w. 1515) ไม่มี |
|
ลูโดวิโกถูกจับกุมในเดือนกุมภาพันธ์ 1500,[18] และสิ้นพระชนม์ในคุกในค.ศ. 1508 พระโอรสมัสซิมิเลียโนอ่างสิทธิในบัลลังก์มิลานต่อมา, ในที่สุดก็ได้บัลลังก์คืนในเดือนมกราคม 1513 6 เดือนหลังกองทัพสวิสเข้าเมือง
| ดยุก | ตรา | สมัย | สมรส ทายาท | สิทธิ | |
|---|---|---|---|---|---|
| มัสซิมิเลียโน 1493 – 1530 (aged 37) | 9 มกราคม 1513 – 5 ตุลาคม 1515 | มิได้สมรส | พระโอรสในลูโดวิโก |
หลังความพ่ายแพ้ในยุทธการมารียาโนในค.ศ. 1515, กองทัพสวิสออกไปจากมิลานและมัสซิมิเลียโน ถูกคุมขังโดยทหารฝรั่งเศส เขาสละสิทธิ์ในมิลานแลกกับเงิน 30,000 ดูกัต และพำนักอยู่ในฝรั่งเศสต่อไป[19]
| ดยุก | ตรา | สมัย | สมรส ทายาท | สิทธิ | |
|---|---|---|---|---|---|
| ฟรานซิสที่ 2 (ฟรานเซสโกที่ 2) 1494 – 1547 (aged 52) | 11 ตุลาคม 1515 – 20 พฤศจิกายน 1521 | (1) โคลดแห่งฝรั่งเศส (m. 1514; d. 1524) 7 พระองค์ (2) เอเลนอร์แห่งออสเตรีย (m. 1530; w. 1547) ไม่มี |
|
เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1521, สถานการณ์ที่ฝรั่งเศสอ่อนแอลงอย่างรวดเร็ว จักรพรรดิคาร์ลที่ 5, พระเจ้าเฮนรีที่ 8 แห่งอังกฤษ, และสมเด็จพระสันตะปาปาลีโอที่ 10ร่วมเป็นพันธมิตรต่อต้านฝรั่งเศสในวันที่ 28 พฤศจิกายน[20] โอเดต์ เดอ ฟัวซ์, วิสเคานต์แห่งโลเทรก, ผู้ว่าการฝรั่งเศสในมิลานได้รับมอบหมายให้ต่อต้านฝ่ายจักรวรรดิและศาสนจักร อย่างไรก็ดี เขาถูกขับไล่ออดจากมิลานในปลายพฤศจิกายน และล่าถอยไปยังบริเวณแม่น้ำแอดดา.[21] นำไปสู่การขึ้นครองอำนาจเป็นครั้งที่ 3 และครั้งสุดท้ายของราชวงศ์สฟอร์ซา
| ดยุค | ตรา | สมัย | สมรส ทายาท | สิทธิ | |
|---|---|---|---|---|---|
| ฟรานเซสโกที่ 2 1495 – 1535 (aged 40) | 4 เมษายน 1522 – 24 ตุลาคม 1535 | คริสติน่าแห่งเดนมาร์ก (m. 1534; w. 1535) ไม่มี | พระโอรสในลูโดวิโก สฟอร์ซา |
ค.ศ. 1535, หลังฟราเซสโกที่ 2 สฟอร์ซาสิ้นพระชนม์โดยปราศจากรัชทายาท, จักรพรรดิคาร์ลที่ 5 ผนวกดัชชีในฐานะรัฐในจักรวรรดิเพื่อหลีกเลี่ยงการอ้างสิทธิ์โดยฝรั่งเศสหรือเครือญาติสาขาอื่นของราชวงศ์สฟอร์ซา
ค.ศ. 1540, ดัชชีถูกส่งต่อให้พระราชโอรสในจักพรรดิคาร์ล เฟลิเป เจ้าชายแห่งอัสตูเรียส ซึ่งมีการส่งมอบเป็นทางการหลังการสละราชสมบัติของจักรพรรดิคาร์ลในค.ศ. 1555 ค.ศ. 1556 เฟลิิเปครองราชย์เป็นพระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งสเปน มิลานจึงกลายเป็นรัฐร่วมประมุขกับสเปน
| ดยุค | ตรา | สมัย | สมรส ทายาท | สิทธิ | |
|---|---|---|---|---|---|
| เฟลิเปที่ 1 (Filippo I) 1527 – 1598 (aged 71) | 11 ตุลาคม 1540 – 13 กันยายน 1598 | (1) มาเรีย มานูเอลาแห่งโปรตุเกส (m. 1543; d. 1545) 1 พระองค์ (2) สมเด็จพระราชินีนาถแมรี่ที่ 1 แห่งอังกฤษ (m. 1554; d. 1558) ไม่มี (3) เอลืซาเบธแห่งวาลัวส์ (m. 1559; d. 1568) 2 พระองค์ (4) อันนาแห่งออสเตรีย (m. 1570; d. 1580) 5 พระองค์ (1 survived to adulthood) | รับพระราชทานมาจากคาร์ลที่ 5 | ||
| เฟลิเปที่ 2 (Filippo II) 1578 – 1621 (aged 42) | 13 กันยายน 1598 – 31 มีนาคม 1621 | มาร์กาเร็ตแห่งออสเตรีย (m. 1599; d. 1611) 8 พระองค์ (5 survived to adulthood) | พระโอรส | ||
| เฟลิเปที่ 3 (Filippo III) 1605 – 1665 (aged 60) | 31 มีนาคม 1621 – 17 กันยายน 1665 | (1) เอลิซาเบธแห่งฝรั่งเศส (m. 1615; d. 1644) 8 พระองค์ (2 survived to adulthood) (2) มาเรียนาแห่งออสเตรีย (m. 1649; w. 1665) 5 พระองค์ (2 survived to adulthood) มารีอา กาลเดรอน นอกกฎหมาย 1 พระองค์ | พระโอรส | ||
| คาร์ลอสที่ 1 (Carlo I) 1661 – 1700 (aged 38) | 17 กันยายน 1665 – 1 พฤศจิกายน 1700 | (1) มารี หลุยส์แห่งออร์เลอองส์ (m. 1679; d. 1689) ไม่มี (2) มาเรีย อันนา แห่งนอยบูร์ก (m. 1690; w. 1700) ไม่มี | พระโอรส |
กันยายน 1700 พระเจ้าคาร์ลอสประชวรหนัก ปอร์โตการ์เรโรเกลี้ยกล่อมให้พระองค์แต่งตั้งพระราชนัดดาในพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศสคือเจ้าชายฟิลิป ดยุคแห่งอองชู.[22] เมื่อพระเจ้าคาร์ลอสสวรรคตในวันที่ 1 พฤศจิกายน 1700, พระราชบัลลังก์ถูกส่งต่อไปยังฟิลิป, ซึ่งได้รับการประกาศเป็นพระมหากษัตริย์สเปนในวันที่ 16 พฤศจิกายน 1700 โดยได้รับรองจากอังกฤษและดัตช์ ท่ามกลางการโต้แย้งในด้านดินแดนและเศรษฐกิจนำไปสู่สงครามสืบราชบัลลังก์สเปนในค.ศ. 1701[23]
| ดยุค | ตรา | สมัย | สมรส ทายาท | สิทธิ | |
|---|---|---|---|---|---|
| เฟลิเปที่ 4 (Filippo IV) 1683 – 1746 (aged 62) | 1 พฤศจิกายน 1700 – 7 มีนาคม 1714 | (1) มาเรีย ลุยซาแห่งซาวอย (m. 1701; d. 1714) 4 พระองค์ (2 survived to adulthood) (2) เอลีซาเบตตา ฟาร์เนเซ (m. 1714; w. 1746) 6 พระองค์ |
|
หลังสนธิสัญญาราสตัตท์ในค.ศ. 1714, จักรพรรดิคาร์ลที่ 6ได้รับดัชชีแห่งมิลานอย่างเป็นทางการนับเป็นการครอบครองที่ถือว่ามีความสำคัญต่อความมั่นคงของชายแดนทางใต้ของออสเตรีย[24] นับแต่นั้น มิลานจึงเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิฮับส์บูร์ก
| ดยุค | ตรา | สมัย | สมรส ทายาท | สิทธิ | |
|---|---|---|---|---|---|
| คาร์ลที่ 2 (Carlo II) 1685 – 1740 (aged 55) | 7 มีนาคม 1714 – 20 ตุลาคม 1740 | เอลิซาเบธ คริสตีนแห่งบรันสวิก-โวลแฟงบูทเทล (m. 1708; w. 1740) 4 พระองค์ (3 survived to adulthood) |
| ||
| มาเรีย เทเรซา (Maria Teresa) 1717 – 1780 (aged 63) | 20 ตุลาคม 1740 – 29 พฤศจิกายน 1780 | ฟรานซ์ที่ 1 จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ (m. 1736; d. 1765) 15 พระองค์ (10 survived to adulthood) |
| ||
| โจเซฟที่ 1 (Giuseppe I) 1741 – 1790 (aged 48) | 29 พฤศจิกายน 1780 – 20 กุมภาพันธ์ 1790 | (1) อิซาเบลลาแห่งปาร์มา (m. 1760; d. 1763) 2 พระองค์ (Not survived to adulthood) (2) มาเรีย โฌเซฟา แห่งบาวาเรีย (m. 1765; d. 1767) ไม่มี |
| ||
| เลโอโปลด์ที่ 1 (Leopoldo I) 1747 – 1792 (aged 44) | 20 กุมภาพันธ์ 1790 – 1 มีนาคม 1792 | ทาเรีย ลุยซาแห่งสเปน (m. 1765; w. 1792) 16 พระองค์ (14 survived to adulthood) |
| ||
| ฟรานซ์ที่ 3 (Francesco III) 1768 – 1835 (aged 67) | 1 มีนาคม 1792 – 15 พฤษภาคม 1796 | (1) เอลีซาเบธแห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค (m. 1788; d. 1790) 1 พระองค์ (Not survived to adulthood) (2) มาเรีย เทเรซา แห่งเนเปิลส์และซิซิลี (m. 1790; d. 1807) 11 พระองค์ (7 survived to adulthood) (3) Mมาเรีย ลูโดวิก้าแห่งออสเตรีย-เอสต์ (m. 1808; d. 1816) ไม่มี (4) แคโรไลน์ ออกัสตา แห่งบาวาเรีย (m. 1816; w. 1835) ไม่มี |
| ||
| ว่างกษัตริย์ (1796 – 1814): สงครามปฏิวัติฝรั่งเศสและสงครามนโปเลียน | |||||
| 11 เมษายน 1814 – 7 เมษายน 1815 | |||||
| การประชุมที่เวียนนา → | ดู กษัตริย์แห่งลอมบาร์ดีและเวเนเทีย |
เมนูนำทาง
รายพระนามผู้ปกครองมิลานใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: รายพระนามผู้ปกครองมิลาน