ที่มาและความหมายของเพลงนั้นได้มาจากการเปรียบการถือร่ม เท่ากับ ห่มความทุกข์สีเทา ๆ ชีวิตคนเราส่วนใหญ่ ก็จะถือติดตัวกันไว้ คนละหนึ่งคันอยู่แล้ว หลาย ๆ คน จะกางร่มโดยที่ไม่รู้ตัว และถือมันอยู่อย่างนั้นกังวลว่าฝนจะตก กลัวจะเปียก แม้ขณะนอน ก็ยังคงกางอยู่ทั้งที่จริง ๆ แล้ว ลองหุบร่มลง หรือโยนมันออกไปแล้วลองมองขึ้นไปบนฟ้าอย่างชัด ๆ กลับพบว่า บางทีฝนที่เราคิดว่ามันตกหนักกลับเป็นเพียงแค่ละอองฝนเท่านั้นหรือจริง ๆ แล้ว ฝนยังไม่ได้ตกเลย ความสวยงามของชีวิตอยู่ตรงนี้ ต้นไม้ อากาศ แสงแดด ลมเบา ๆ ความรักอยู่ข้างหน้าเรา เปิดใจให้กับตัวเอง เพียงเรารู้จักวาง จะทุกข์ หรือไม่ทุกข์ เราเลือกที่จะมองได้ จะหนักหรือไม่หนัก เราเลือกที่จะวางได้ จะสุข หรือไม่สุข เราก็เป็นคนเลือกเองได้เช่นกัน[1]