• ฮะรุกะนะคิโอะกุ (ความทรงจำอันเรือนลาง)
• ハルカナキオク
• Distant Memories

  เมื่อบิดามารดาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ถึงแก่ความตายอย่างปัจจุบันทันด่วน ฮะรุกะ ชายหนุ่ม กับโซะระ น้องสาวฝาแฝด ย้ายจากกรุงโตเกียวไปอาศัยบ้านของตายายผู้ล่วงลับซึ่งอยู่ในชนบทที่พวกเขาเคยไปมาหาสู่เป็นนิตย์ในวัยเยาว์ ณ ที่นั้น ฮะรุกะได้พบบรรดาผู้อยู่บ้านใกล้เรือนเคียง ซึ่งหลายต่อหลายคนเป็นเพื่อนเล่นกันแต่ครั้งเด็ก เป็นต้นว่า นะโอะ, อะกิระ และคะซุฮะ ทว่า โซะระชอบใจจะอยู่กับบ้านและไม่ไปโรงเรียน แม้ว่าพี่ชายจะเริ่มไปแล้วก็ตาม

  เมื่อเห็นว่าฮะรุกะยิ่งอยู่ห่างไกลเธอมากขึ้น คืนหนึ่ง โซะระก็เข้าไปหาฮะรุกะถึงห้องนอน และเปลื้องผ้าผ่อน

• อะกิระฮะซุกะชิ (อะกิระต้องอาย)
• アキラハズカシ
• Akira Embarrassed

  คืนนั้น โซะระเข้าไปหาฮะรุกะที่ห้องนอน แล้วเปลือยกายตนเองต่อหน้าเขา พลางขอให้เขาใช้สายวัดวัดกายเธอสำหรับตัดชุดนักเรียน ครั้นแล้ว ก็เริ่มไปโรงเรียนพร้อมกับพี่ชาย แต่ต้องไม่สบอารมณ์เมื่อพบว่าอยู่กันคนละห้องเรียน

  ต่อมา ขณะฮะรุกะและผองเพื่อนช่วยกันทำความสะอาดสระว่ายน้ำของโรงเรียน อะกิระทำให้คะซุฮะซึ่งลืมชุดว่ายน้ำไว้ที่บ้านต้องเปียกปอนในชุดนักเรียน จึงพากันไปเปลี่ยนชุดในห้องเปลี่ยนผ้าแล้วรอให้ชุดนักเรียนคะซุฮะแห้ง ระหว่างนั้น ฮะรุกะพบว่าคะซุฮะทำโทรศัพท์เคลื่อนที่หล่นไว้จึงนำไปคืนที่ห้องเปลี่ยนผ้า แต่ขณะจะเคาะประตูนั้นก็ได้ยินอะกิระกับคะซุฮะสนทนากัน โดยคะซุฮะเรียกขานอะกิระว่า "พี่จ๋า" (お姉ちゃん)

• สึกะซุฮะนะเระซุ (ตกลงใจมิได้)
• ツカズハナレズ
• Indecision

  เมื่อทราบว่า ฮะรุกะได้ยินตนกับอะกิระพูดคุยกัน คะซุฮะก็ติดตามฮะรุกะไปเพื่อชี้แจงข้อข้องใจต่าง ๆ โดยเปิดเผยว่า อันที่จริง เธอกับอะกิระเป็นพี่น้องร่วมบิดากัน แต่เพราะบิดาเป็นสมาชิกรัฐสภามีหน้ามีตาทางสังคม บิดาไม่อาจรับอะกิระเป็นบุตรได้ กลับให้อะกิระอาศัยวัดและทำหน้าที่เป็นมิโกะจนเติบใหญ่เรื่อยมา ตนจึงเสียใจในการกระทำของบิดามาก และรับเป็นธุระในอันที่จะทุ่มเทให้อะกิระมีความสุข

  เพื่อให้คะซุฮะสบายใจ ฮะรุกะจึงชวนเธอไปเดินทอดน่องท่องเที่ยวในเมือง เย็นวันนั้น ทั้งสองตระหนักถึงความรู้สึกอันดีที่มีให้แก่กันและทวีขึ้นเรื่อย ๆ จึงสารภาพรักต่อกัน และจุมพิตกันอยู่เป็นเวลานาน ขณะนั้น อะกิระล้มทรุดลงกองกับพื้นเพราะความเหนื่อยอ่อนอันสะสมมาแต่หน้าที่มิโกะ

• ฮะรุกะซุฮาร์ต (จิตใจของฮะรุกะ)
• ハルカズハート
• Haruka's Heart

  เมื่อแสดงความรักใคร่กันเสร็จแล้ว ฮะรุกะกับคะซุฮะชวนกันเดินกลับบ้าน ยะฮิโระ หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของร้านค้าเบื้องล่างวัดและรับปกครองดูแลอะกิระ วิ่งผลุนผลันเข้ามาหาพลางว่า อะกิระหายตัวไป คนทั้งนั้นออกติดตามหาอะกิระและพบเธอนอนสิ้นสติอยู่ในวัด เป็นเหตุให้คะซุฮะโทษว่าตนบกพร่องที่ไม่เอาใจใส่อะกิระให้ดีพอ

  ไม่กี่วันถัดมา อะกิระหายดี และพูดคุยให้คะซุฮะเบาใจเรื่องตนเอง และบอกกล่าวว่า เป็นการไม่สมควรที่มองบิดาว่าชั่วร้าย คะซุฮะมิรู้ที่จะประการใดต่อไปและมิกล้าสู้หน้าอะกิระจึงเศร้าใจอยู่ ครั้งนั้น ที่วัดจัดงานเทศกาลประจำปี อะกิระมีหน้าที่เป็นนางรำ ฮะรุกะจึงพยายามช่วยปลดเปลื้องความทุกข์ตรมของคะซุฮะโดยพามาเที่ยวงาน ที่ซึ่งเธอได้พบอะกิระ และทราบความจริงว่า บิดาเฝ้าเลี้ยงดูสนับสนุนอะกิระในทุก ๆ ด้านอยู่เบื้องหลังเสมอมา คะซุฮะจึงเข้าใจได้ว่า ตนมองบิดาผิดไป และโผเข้าสวมกอดบิดา คลองน้ำตาก็ถั่งเทท่วมแก้ม คืนนั้น คะซุฮะได้ร่วมประเวณีกับฮะรุกะจนถึงเช้า ต่อมาก็ได้ดำเนินความรักกันฉันนั้นเรื่อยไป

• ยะมิอะกิระกะนิ (เริ่มมืดคลุ้ม)
• ヤミアキラカニ
• Darkness Revealed

  ตอนนี้เริ่มเรื่องโดยวกกลับไปยังสถานการณ์ในตอนที่สองซึ่งฮะรุกะแอบได้ยินคะซุฮะเรียกอะกิระว่า "พี่จ๋า" ครั้งนี้ อะกิระเปิดประตูออกมารับโทรศัพท์เคลื่อนที่คืนจากฮะรุกะ เช้าวันถัดมา ฮะรุกะเปิดใจพูดคุยกับอะกิระตามลำพังถึงเรื่องดังกล่าว อะกิระรับว่า ตนกับคะซุฮะเป็นพี่น้องร่วมบิดาเดียวกัน แต่มารดาตนทิ้งตนไปตั้งแต่วินาทีที่ตนลืมตาดูโลก ฮะรุกะจึงว่าจะช่วยเหลืออะกิระติดตามหามารดาให้จงได้

  โอกาสนั้น ฮะรุกะรำลึกได้ว่า สมัยเด็ก ตนกับอะกิระไปวิ่งเล่นกันในป่าเขา และอะกิระทำจี้ (pendant) ซึ่งมารดามอบให้แต่เมื่อคลอดหล่นหายลับไป ฮะรุกะจึงมุ่งหมายจะค้นหาจี้นั้นด้วย ฮะรุกะพบว่า ป่าดังกล่าวถูกดินถล่มทำลายไปสิ้น แต่ไม่ละความพยายามคงขุดผืนดินติดตามหาจี้ ทว่า หาพบไม่ ครั้นแล้ว จึงพากันไปอาบน้ำชำระกาย ณ ที่พำนักของอะกิระในวัด แล้วร่วมประเวณีกันในอ่างน้ำและในวัด

  ค่ำลงวันนั้น วัดจัดงานเทศกาลประจำปี อะกิระทำหน้าที่เป็นนางรำ ฮะรุกะมาชมดูพร้อมกับคนอื่น ๆ และสังเกตเห็นอะกิระร่ายรำไปสะอื้นไห้ไป จึงผละวิ่งไปหาเธอหลังปะรำ

• อะกิระเมะไนโยะ (ไม่ยอมแพ้)
• ヤミアキラカニ
• I Won't Give Up

  ฮะรุกะพบอะกิระในครัววัด และเห็นเธอกำลังเผาทำลายสมุดเล่มหนึ่งอยู่ที่เตาแก๊ส จึงรุดเข้าไปห้าม ปรากฏว่า เป็นสมุดเวชกรรมของยายเขาซึ่งเป็นแพทย์และบันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับมารดาอะกิระไว้ ความว่า อะกิระเมื่อเป็นทารกนั้นกำจี้ข้างต้นไว้ในมือ และจี้นั้นสลักชื่อคุณหญิงมิงิวะ ผู้เป็นมารดาของคะซุฮะ จึงเป็นไปได้ว่า อะกิระเป็นบุตรที่แท้จริงของครอบครัวมิงิวะ แต่มีการสลับตัวกับคะซุฮะ อะกิระเผาสมุดนั้นเพราะไม่ต้องการทำลายความสุขที่คะซุฮะได้รับจากครอบครัว ไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไรก็ตาม

  เพื่อขจัดข้อข้องใจนี้ ฮะรุกะจึงเสนอให้มีการตรวจพิสูจน์ทางพันธุกรรมกัน ทุกฝ่ายตกลง แพทย์จะแจ้งผลในอีกห้าวัน ในวันที่ห้านั้น ฮะรุกะพบปะอะกิระที่ท่ารถไฟ จึงอยู่สนทนาด้วยกันเป็นนาน เย็นลงวันนั้น พวกเขาได้รับรายงานผลการตรวจ แต่อะกิระไม่กล้าเปิดซองอ่าน ทันใด คุณหญิงมิงิวะก็ปรากฏตัวและบอกกล่าวอะกิระว่า จี้เส้นนั้นเป็นของนางจริง ในวันคลอด นางอยู่เตียงถัดจากมารดาอะกิระ เมื่อเห็นอะกิระน่ารักน่าชังจึงเข้ามาอุ้ม อะกิระซุกซนดึงจี้จากคอนางขาดแล้วกำไว้แน่น เวลานั้น นางได้ทราบว่า มารดาอะกิระหนีออกโรงพยาบาลหายไป จึงตกลงใจยกจี้นั้นให้ทารกสำหรับเป็นเครื่องแทนความรักฉันมารดา ก็เป็นเหตุให้ยายของฮะรุกะซึ่งเป็นแพทย์ทำคลอดพบว่าทารกอะกิระถือจี้ของนางอยู่ แล้วมีข้อสันนิษฐานดังข้างต้น อะกิระฟังแล้วก็ค่อยมีกำลังใจ จึงหยิบซองรายงานผลการตรวจออกเปิดอ่าน ก็เป็นจริงตามนั้นว่า อะกิระมิใช่บุตรของคุณหญิงมิงิวะ ที่ใช่คือคะซุฮะ อะกิระดีใจ และต้องดีใจยิ่งกว่าเมื่อคุณหญิงมิงิวะแจ้งว่า หลายปีก่อนมีผู้เก็บจี้ดังกล่าวได้กลางป่า เห็นชื่อนางสลักอยู่จึงส่งคืน ครั้งนี้ นางขอมอบจี้นั้นให้แก่อะกิระเป็นครั้งที่สอง

  เย็นวันนั้น อะกิระบอกกล่าวขอบคุณฮะรุกะ และเผยความรู้สึกต่อเขา ฮะรุกะก็ตอบกลับว่า เขาก็มีใจให้เธออยู่เช่นกัน แล้วคนทั้งสองก็ร่วมประเวณีกันจนเช้า

• สึมินะโอะโตะเมะระ (หญิงสาวผู้มีตราบาป)
• ツミナオトメラ
• Sinful Maidens

  ตอนนี้เริ่มเรื่องโดยวกกลับไปยังสถานการณ์ในต้นตอนที่สองซึ่งโซะระเปลือยกายต่อหน้าฮะรุกะในกลางดึกแล้วขอให้เขาใช้สายวัดวัดกายให้สำหรับใช้ตัดชุดนักเรียน วันรุ่งขึ้น นะโอะนำยากันยุงมาให้คนทั้งสองถึงบ้านหลังจากทราบว่า บ้านพวกเขายุงชุมนักและโซะระกลัวยุง เธอมอบยาให้แล้วก็ผลุนผลันจากไป

  มะรืน เรียวเฮพาฮะรุกะขึ้นไปดาดฟ้าอาคารเรียนเพื่อลักดูบรรดานักเรียนหญิงล้างสระว่ายน้ำกัน แล้วเตือนฮะรุกะมิให้แอบดูนะโอะ ฮะรุกะฟังแล้วก็มีทีท่าเปลี่ยนไป เรียวเฮจึงสังเกตได้ว่าเขามีใจปฏิพัทธ์นะโอ แล้วนำความไปแจ้งแก่นะโอ ทว่า นะโอะหาเชื่อถือไม่ ด้วยเข้าใจว่า ฮะรุกะคงตั้งข้อรังเกียจรังงอนเธออยู่ เพราะวันหนึ่งในหน้าร้อนแต่ครั้งเป็นเด็ก บิดามารดานะโอะทะเลาะเบาะแว้งกัน นะโอะวิ่งออกจากบ้านไปหาฮะรุกะที่บ้าน ครั้นเห็นฮะรุกะนอนหลับอยู่ที่ชานเรือนก็ขึ้นคร่อมเขา เปลือยกาย แล้วจับมือเขาขึ้นบีบเคล้นเต้านมเธอ ก่อนร่วมประเวณีกับเขา แต่เมื่อเสร็จแล้วเห็นเขานิ่งไป ก็เข้าใจว่าเขาตกใจและเกลียดชังเธอที่กระทำเช่นนั้นกับเขา เป็นตราบาปฝังใจมาตราบปัจจุบัน

  เรียวเฮเมื่อทราบว่านะโอะไม่เชื่อว่าฮะรุกะมีใจให้ จึงช่วยอุ้มสมคนทั้งสองโดยนัดพวกเขาไปพบกันตามลำพังที่สระน้ำโรงเรียนในวันอาทิตย์ เมื่อฮะรุกะกับนะโอะว่ายน้ำเสร็จ นะโอะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเก็บของของโรงเรียน และตกใจเพราะลูกแมวดำที่ซ่อนอยู่ในกล่องจึงกรีดร้อง ฮะรุกะได้ยินก็รุดไปดู ขณะนั้น ภารโรงเข้ามาตรวจดู ทั้งคู่จึงซ่อนตัวอยู่ในกล่องลัง และเริ่มพูดคุยกัน ฮะรุกะว่า เขาจะได้รังเกียจเดียดฉันท์นะโอะก็หาไม่ เพียงแต่ตื่นเต้นในเหตุการณ์ครั้งฤดูร้อนนั้น ฝ่ายนะโอะได้ฟังก็ดีใจโผเข้าจุมพิตเขา

  เวลานั้น โซะระเห็นว่า ฮะรุกะพี่ชายทิ้งเธอไว้บ้านแต่ผู้เดียวเพื่อไปหานะโอะ ก็ไม่พอใจ พิมพ์ข้อความแสดงอาการชิงชังนะโอะลงคอมพิวเตอร์

• นะโอะคุระกิโซะระ (ฟ้าหม่น)
• ナオクラキソラ
• Darkened Sky

  ฮะรุกะอยู่ใกล้ชิดนะโอะมากขึ้นฉันใด โซะระก็ยิ่งแสดงความเกลียดชังต่อนะโอะเปิดเผยมากขึ้นฉันนั้น ขณะที่ฮะรุกะกับนะโอะตกลงจะบอกกล่าวแก่โซะระว่า พวกเขากำลังคบกันฉันคู่รัก

  เย็นวันหนึ่ง โซะระได้กลิ่นแกงกะหรี่ในครัวจึงเดินไปดู พบฮะรุกะกับนะโอะประกอบกามกิจกันอยู่ในห้องนั่งเล่น จึงลากนะโอะออกจากบ้าน และสั่งห้ามมาพบฮะรุกะอีก เพราะนับเป็นครั้งที่สองที่เธอพบเห็นฮะรุกะกับนะโอะสมสู่กัน ครั้งแรกคือคราวที่คนทั้งสองร่วมประเวณีกันในหน้าร้อนวัยเยาว์นั้น โซะระยังเทแกงกะหรี่ที่นะโอะทำไว้ในครัวทิ้ง

  แม้ต้องการพบฮะรุกะอีกครั้งมากเพียงไร นะโอะก็ไม่สามารถกระทำได้ ด้วยว่าโซะระคอยประชิดพี่ชายตลอดเวลา ครั้นทราบข่าวจากเรียวเฮว่านะโอะหมองเศร้ายิ่งนัก ฮะรุกะจึงชวนนะโอะไปขอให้โซะระยกโทษให้ แต่โซะระไม่ต้องการเกลือกกลั้วกับนะโอะจึงพยายามตีตนออกห่าง ซึ่งเป็นเหตุผลเดียวกับที่โซะระบอกปัดไม่ไปเที่ยวชายหาดกับพวกเขาในยามปิดภาคเรียนฤดูร้อนต่อมา

• ฮะรุกะนะโอะโมะอิ (ความรู้สึกห่างเหิน)
• ハルカナオモイ
• Distant Feelings

  เพราะคิดถึงฮะรุกะเป็นอันมาก โซะระจึงตกลงใจติดตามไปหาเขาที่ชายทะเล ขณะลงรถประจำทางก็ได้ยินผู้คนร้องตะโกนกันว่า ชายหนุ่มคนหนึ่งจมน้ำ บัดนี้ นอนนิ่งอยู่บนหาดหาสติมิได้ โซะระจึงติดตามไปดูพบว่าเป็นฮะรุกะ และเป็นจังหวะเดียวกับที่นะโอะใช้ปากผายปอดให้แก่ฮะรุกะ โซะระเห็นเข้าก็เสียใจขึ้นรถกลับบ้านเสียเดี๋ยวนั้น

  โซะระหวงแหนฮะรุกะยิ่งขึ้นถึงขนาดห้ามเขาออกจากบ้าน และหาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อร้องขอให้เขาอยู่กับเธอ จนมาถึงจุดที่ขอให้เขาเลือกระหว่างเธอกับนะโอะ ทว่า ฮะรุกะเพียงยักไหล่ออกเดินไปโรงเรียนพร้อมกับนะโอะประหนึ่งไม่มีอันใดเกิดขึ้น เย็นลงวันนั้น ฮะรุกะพบว่า โซะระหายไปจากบ้าน และพบข้อความในโทรศัพท์เคลื่อนที่ว่า ไม่ต้องการอยู่ที่นี่แล้ว คนทั้งปวงจึงพากันออกตามหา นะโอะไปพบโซะระนั่งหลบฝนอยู่ในศาลารอรถประจำทาง จึงชักชวนให้กลับบ้าน แต่โซะระบอกปัดพลางว่า ฮะรุกะนั้นอยู่เคียงข้างเธอเสมอกระทั่งมาพบนะโอะเขาจึงเปลี่ยนไป ครั้นแล้ว ก็ออกวิ่งไปท่ามกลางสายฝน ขณะนั้น อสนีบาตต้องศาลาติดขึ้นเป็นเพลิง ตุ๊กตากระต่ายของโซะระอยู่ในนั้น โซะระโผวิ่งจะเข้าไปเอา แต่เพลิงนั้นแรงกล้านัก หาเข้าไปได้ไม่ จึงร้องไห้เสียใจว่าเป็นของสิ่งเดียวที่มารดามอบให้ไว้ นะโอะได้ยินแล้วก็วิ่งเข้าไปในกองเพลิงหมายจะช่วยแต่หลังคาศาลาทรุดลงปิดกั้นนะโอะอยู่ภายใน โซะระตกใจเป็นอันมากมิรู้จะกระทำประการใด บัดนั้น นะโอะถีบหลังคาสังกะสีที่ขวางทางอยู่กระเด็นแล้ววิ่งออกมาพร้อมตุ๊กตาของโซะระได้เป็นผลสำเร็จ โซะระจึงบอกแก่นะโอะว่า เธอไม่ต้องการถูกโดดเดี่ยว เพราะบิดามารดาก็จากไปแล้ว นะโอะยังจะแย่งฮะรุกะไปจากเธออีกกระนั้นหรือ

  เย็นวันต่อมา โซะระไปเที่ยวงานวัดกับคนอื่น ๆ ครั้งนี้ เธอมีทีท่ายอมรับนะโอะมากขึ้น ขณะที่ฮะรุกะกับนะโอะลอบร่วมประเวณีกันอยู่หลังวัด

• โทะริโนะโซะระเนะวะ (อันว่าสำเนียงซึ่งนกแสร้งร้องนั้น)
• トリノソラネハ
• As for a Bird's Faked Cry

  ตอนนี้เริ่มเรื่องโดยวกกลับไปยังสถานการณ์ในต้นตอนที่แปดซึ่งฮะรุกะกับนะโอะตกลงกันจะบอกกล่าวแก่โซะระว่า พวกเขากำลังคบกันฉันคู่รัก ทว่า ฮะรุกะพบว่า ตนเองไม่มีความรักต่อนะโอะอย่างสนิทใจ ทั้งยังนึกถึงโซะระอยู่มิได้ขาดโดยเฉพาะในทางกามารมณ์ แม้พยายามหักห้ามใจแล้วก็ตาม

  วันรุ่งขึ้น ฮะรุกะชวนนะโอะไปเที่ยวในเมือง แต่ไม่กล้าบอกโซะระตามตรง จึงว่าไปกับเรียวเฮ ระหว่างเที่ยวกันนั้น นะโอะสังเกตได้ว่า ฮะรุกะนึกถึงโซะระตลอดเวลา จะกระทำสิ่งใดก็หมายให้เป็นความสุขของโซะระทั้งสิ้น ทั้งซื้อข้าวของและอาหาร นะโอะให้รู้สึกว่า การไปเที่ยวครั้งนี้ไม่สนุกเลย กระนั้น ก็ตกลงว่าจะทำแกงกะหรี่ให้เขารับประทานเมื่อกลับบ้านแล้ว อย่างไรก็ดี เมื่อฮะรุกะกลับบ้านและพบว่า โซะระนอนร้องไห้อยู่บนเตียงเพราะฝันร้ายว่าฮะรุกะทิ้งเธอไปเสียแล้ว จึงโทรศัพท์ไปของดแกงกะหรี่

  คืนต่อมา ฮะรุกะพบว่า โซะระกำลังสำเร็จความใคร่ให้แก่ตนเองพลางนึกถึงเขา ซึ่งทำให้เขาตระหนักว่า น้องสาวหลงรักเขามาแต่ครั้งที่จุมพิตกันในวัยเด็ก

• โซะระเมะกุฟุตะริ (คู่รักเรรวน)
• ソラメクフタ
• The Uncertain Pair

  ฮะรุกะชวนนะโอะไปเที่ยวอีกครั้ง แต่ไม่อาจลืมเลือนภาพโซะระสำเร็จความใคร่นั้นได้ เพื่อทำใจไม่นึกถึงน้องสาวในทางเพศ เขาจึงพานะโอะไปโรงแรมหมายร่วมประเวณีกัน ทว่า นะโอะบอกปัดพลางถามว่า เขารักเธอจริงหรือไม่ ฮะรุกะมิอาจตอบได้ ทั้งคู่จึงพากันกลับบ้าน

  เช้าหลายวันถัดมา โซะระเป็นไข้หนัก ฮะรุกะจึงหยุดเรียนเพื่อคอยปรนนิบัติพัดวีน้องสาวอยู่บ้าน เขาเช็ดเหงื่อตามตัวให้แก่น้องสาว ยิ่งเช็ดก็ยิ่งเกิดความกำหนัด จึงหักห้ามใจโดยหลับไปข้างเตียง กระทั่งสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อโซะระซึ่งหายไข้แล้วได้โผเข้ามาจุมพิตเขาปากประกบปาก แล้วบอกว่า มือของฮะรุกะที่สัมผัสไปตามร่างกายท่วมเหงื่อของเธอนั้นร้อนเร่ายิ่งกว่าพิษไข้จนเกินอดกลั้น และบอกรักเขา ฮะรุกะจึงบอกว่ารักเธอมากเช่นกัน ครั้นแล้ว คนทั้งสองก็ร่วมประเวณีกันจนถึงเช้า และในโอกาสต่อ ๆ มาอีกมิได้ขาด

  ใช่ว่าคนทั้งปวงจะไม่สังเกตเห็นความผิดประหลาดในความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องคู่นี้ ด้วยว่าคนทั้งสองอยู่ใกล้ชิดกันมากขึ้นเรื่อย ๆ เย็นวันหนึ่ง นะโอะจึงชวนโคะซุเอะ หัวหน้าห้อง ไปเยี่ยมฮะรุกะที่บ้าน เพราะพักหลังเขาห่างเพื่อนฝูงมาก ขณะนั้น ฮะรุกะกับโซะระประกอบกามกิจกันอยู่หน้าบ้าน เสียงครางดังออกมาถึงนอกประตูบ้าน

• ฮะรุกะนะโซะระเอะ (สู่เวิ้งฟ้าอันไกลโพ้น)
• ハルカナソラヘ
• To the Distant Sky

  โคะซุเอะเปิดประตูเข้าไป พบเห็นฮะรุกะกับโซะระร่วมประเวณีกันอยู่ซึ่งหน้า โคะซุเอะกับนะโอะตกใจแทบสิ้นสติ โคะซุเอะวิ่งหนีหายไป ขณะที่นะโอะก้าวเดินจากไปอย่างสงบ อย่างไรก็ดี พี่น้องฝาแฝดมิได้ใส่ใจคงปฏิบัติกิจกันต่อ

  วันต่อมา โคะซุเอะบอกฮะรุกะว่า เธอรับความสัมพันธ์ระหว่างเขากับน้องสาวมิได้ และไม่ขอพบเจอพูดคุยด้วยเขาอีก ฮะรุกะจึงคิดหนัก และคืนนั้นได้มีปากเสียงกับโซะระหลังจากที่พูดคุยกันว่าควรยุติความรักเช่นนี้กัน เรื่องราวยิ่งชวนหนักใจเมื่อฮะรุกะพบว่า บิดามารดาจะได้ทิ้งทรัพย์สินเงินทองไว้สักน้อยก็หาไม่ และญาติทั้งหลายเสนอจะรับพวกเขาไปเลี้ยง ซึ่งหมายความว่า เขากับน้องสาวอาจต้องแยกกันอยู่

  ค่ำวันนั้น ฮะรุกะตื่นขึ้นพบว่า โซะระหายไปจากบ้านหลังจากรื้อทำลายข้าวของในห้องด้วยความเกรี้ยวโกรธ จึงออกติดตามหา และนะโอะช่วยเขาอีกแรง ฮะรุกะนึกถึงถ้อยคำที่อะกิระพูดขึ้นเมื่อหลายวันก่อนว่า ผู้คนแถบนี้เชื่อกันว่า ทะเลสาบหลังวัดช่วยให้คนสมมาดปรารถนาได้ จึงไปที่นั้น ขณะนั้นเป็นเวลาใกล้รุ่ง เขาพบว่า โซะระกำลังก้าวลงไปในน้ำเรื่อย ๆ หมายจะให้ทะเลสาบช่วยให้บรรลุความประสงค์ที่จะได้อยู่ร่วมกับพี่ชายตลอดไป เขาวิ่งเข้าไปหาเพื่อหยุดยั้ง แต่จมดิ่งลงไปใต้ท้องน้ำด้วยกัน ครั้นแล้ว ตะวันทอแสงแจ้งเวลาเช้าตรู่ เห็นภาพสองพี่น้องร่างกายเปียกปอนกอดจูบกันอยู่ริมฝั่งน้ำ

  หลายวันต่อมา ปรากฏว่า เพื่อนทั้งหลายได้รับจดหมายจากฮะรุกะกับโซะระ ความว่า พวกเขาจากประเทศญี่ปุ่นไปแล้ว ไปอาศัยอยู่ในต่างแดนกับจิตรกรคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนของบิดามารดาพวกเขาและยินดีรับเลี้ยงดูพวกเขาทั้งสอง โดยที่พี่น้องคู่นี้คาดหวังว่า คงเป็นสถานที่ที่พวกเขาจะอยู่กันได้อย่างมีความสุข คนทั้งนั้นอ่านแล้วก็พลางอวยชัยให้พรและเป็นสุขไปด้วยที่พวกเขามีความสุข นะโอะกล่าวว่า ความรักไม่ว่าจะรูปแบบไหนก็ไม่เป็นไรทั้งนั้น ขณะที่โคะซุเอะไม่เห็นพ้องด้วยเพราะยังเชื่อว่า ความรักของพวกเขาผิดคลองธรรม