ในปี 1958 นักวิทยาศาสตร์ที่ห้องปฏิบัติการแห่งชาติลอว์เรเบิร์กลีย์อ้างว่าการค้นพบธาตุที่ 102 ตอนนี้เรียกว่า โนเบเลียม.ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็ยังพยายามที่จะสังเคราะห์ธาตุที่ 103 โดยการยิงที่เป้าหมายคูเรียมเดียวกันกับที่ใช้กับไนโตรเจน 14 ไอออน การติดตามในการทดลองนี้ก็ไม่ได้ดำเนินการ.ตกเป็นเป้าหมายจะถูกทำลาย.สิบแปดแทร็คได้รับการตั้งข้อสังเกต.ด้วยพลังงานการสลายตัวไปรอบ ๆ (9 ± 1) MeV และครึ่งชีวิตรอบ ๆ 1/4 s; ทีมเบิร์กลีย์ตั้งข้อสังเกตว่าในขณะที่สาเหตุอาจจะผลิตไอโซโทปของธาตุ 103 นั้น,ความเป็นไปได้อื่น ๆ ที่ไม่สามารถตัดออกไป ในขณะที่ข้อมูลดังกล่าวตกลงสมเหตุสมผลกับที่ค้นพบในภายหลังสำหรับ 257Lr (อัลฟาพลังงานการสลายตัว 8.87 MeV, ครึ่งชีวิต 0.6 s), หลักฐานที่ได้รับในการทดลองนี้ก็ยังห่างไกลของความแข็งแรงที่จำเป็นในการแสดงให้เห็นถึงการสังเคราะห์สรุปของธาตุที่ 103.ต่อมาในปี 1960 ลอว์เรนส์เบิร์กลีย์ห้องปฏิบัติการความพยายามที่จะสังเคราะห์ธาตุโดยการยิง 252Cf กับ 10B และ 11B ผลการทดลองครั้งนี้ไม่ได้มีข้อสรุป

การทำงานที่สำคัญครั้งแรกในธาตุที่ 103 ได้ดำเนินการที่เบิร์กลีย์โดยทีมงานนิวเคลียร์ฟิสิกส์ของAlbert Ghiorso, Torbjørn Sikkeland, Almon Larsh, Robert M. Latimerของพวกเขาและเพื่อนร่วมงานในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 1961อะตอมแรกของลอว์เรนเซียมถูกผลิตโดยมีรายงานว่าการกระหน่ำยิงยังเป้าหมายสามมิลลิกรัมประกอบด้วยสามไอโซโทปของแคลิฟอร์เนียองค์ประกอบด้วยโบรอน-10 และโบรอน 11 นิวเคลียสจากไอออนหนักเป็น Linear ช่วยดำเนินการ (HILAC) ทีมเบิร์กลีย์รายงานว่าไอโซโทป 257,103 ถูกตรวจพบในลักษณะนี้และที่มันสลายโดยเปล่งอนุภาคแอลฟา 8.6 MeV มีครึ่งชีวิต (8 ± 2) เอส. [7] การระบุนี้ในภายหลังก่อนที่ถูกแก้ไขให้เป็น 258,103 [8] เป็นงานต่อมาพิสูจน์ให้เห็นว่า 257Lr ไม่ได้มีคุณสมบัติที่ตรวจพบ แต่ 258Lr ได้. [7] นี้ได้รับการพิจารณาช่วงเวลาที่จะเชื่อหลักฐานของการสังเคราะห์ของธาตุที่ 103 ในขณะที่การกำหนดมวลน้อยบางอย่างและพิสูจน์ให้เห็นว่ามีความผิดพลาด มันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อข้อโต้แย้งในความเห็นชอบธาตุที่ 103 ที่มีการสังเคราะห์ขึ้น นักวิทยาศาสตร์ที่สถาบันร่วมเพื่อการวิจัยนิวเคลียร์ใน ดุบนา (แล้วในสหภาพโซเวียต) ยกวิพากษ์วิจารณ์หลาย: ทั้งหมด แต่หนึ่งถูกตรวจสอบแล้วอย่างเพียงพอ ยกเว้นเป็นที่ 252Cf เป็นไอโซโทปที่พบมากที่สุดในเป้าหมายและเกิดปฏิกิริยากับ 10B,