ลัทธิกัลโบ (
อังกฤษ: Calvo Doctrine) คือลัทธินโยบายการต่างประเทศที่มองว่าอำนาจตัดสินข้อพิพาทในประเด็น
การลงทุนระหว่างประเทศควรขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของประเทศที่ได้ไปลงทุน ดังนั้นลัทธิกัลโบจึงได้เสนอให้ห้ามการปกป้องทางการทูตหรือการแทรกแซง (ด้วยกำลังอาวุธ) ก่อนที่การแก้ไขในระดับท้องถิ่นจะถูกใช้หมดทุกหนทางแล้ว ซึ่งตามแนวทางนี้นักลงทุนจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้ระบบ
ศาลในท้องถิ่นเท่านั้น จึงถือได้ว่าลัทธินี้เป็นการแสดงออกถึงแนวคิดชาตินิยมในทางกฎหมาย ทั้งนี้หลักการของลัทธิกัลโบซึ่งถูกตั้งชื่อตามนักกฎหมายชาว
อาร์เจนตินา การ์โลส กัลโบ ได้ถูกประยุกต์ใช้ทั่วทั้งภูมิภาค
ละตินอเมริกาและส่วนอื่น ๆ ของโลกด้วยลัทธินี้ถือกำเนิดขึ้นจากแนวคิดของกัลโบที่ได้แสดงไว้ใน กฎหมายระหว่างประเทศเชิงทฤษฎีและเชิงปฏิบัติในยุโรปและอเมริกา (
สเปน: Derecho internacional teórico y práctico de Europa y América) ของเขาที่
ปารีส ค.ศ. 1868 (ภายหลังได้ตีพิมพ์ออกมาอีกหลายครั้งและถูกตีพิมพ์ใน
ภาษาฝรั่งเศส) โดยกัลโบได้แสดงให้เห็นว่าลัทธิของเขามีความจำเป็นต่อการป้องกันไม่ให้ประเทศที่มีอำนาจมากกว่าล่วงละเมิดอำนาจศาลของประเทศที่อ่อนแอกว่า ซึ่งหลังจากนั้นเป็นต้นมาหลักการดังกล่าวได้ถูกนำไปบรรจุไว้เป็นส่วนหนึ่งในรัฐธรรมนูญของประเทศละตินอเมริกาหลายแห่ง เช่นเดียวกับใน
สนธิสัญญา บทบัญญัติ และ
สัญญาอื่น ๆ อีกหลายฉบับ นอกจากนี้หลักการของลัทธิกัลโบยังถูกนำไปใช้ในสัญญาสัมปทานเสียเป็นส่วนมาก โดยจะมีวรรคหนึ่งวรรคที่ให้ศาลท้องถิ่นมีอำนาจตัดสินเด็ดขาดและลบล้างคำอุทธรณ์ใดก็ตามที่ทำเกิดการแทรกแซงทางการทูตอนึ่ง หลักการในลัทธิกัลโบยังถูกนำไปประยุกต์ใช้เฉพาะเจาะจงใน
ลัทธิดราโกด้วยเช่นกัน