ลัทธิบาบี[1] (
อังกฤษ: Babism) หรือ
อัลบาบียะฮ์ (
เปอร์เซีย: بابیه, Babiyye) เป็น
ศาสนาเอกเทวนิยมที่
พระบาบก่อตั้งขึ้นใน
ประเทศอิหร่าน เขาประกาศตัวว่าเป็นทายาทของกาซิม รัชติ ผู้นำทางศาสนาคนหนึ่ง หลังจากนั้นเขาได้อ้างว่าตนเองเป็นประตูสู่อิหม่าม
มะฮ์ดี อิหม่ามคนที่ 12 ตามความเชื่อของมุสลิม
ชีอะฮ์ ต่อมาเขากลับอ้างว่าเป็นอิหม่ามมะฮ์ดีเสียเอง และในท้ายที่สุดอ้างตนเป็น
ผู้เผยพระวจนะ ความเคลื่อนไหวของเขาและสาวกเรียกว่า
ขบวนการบาบี (Bábí)บาบถูกจำคุกระหว่าง พ.ศ. 2390 – 2391 ที่เมือง
มากู ระหว่างนี้ เขาได้เขียนคัมภีร์บายันที่ถือเป็น
คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของขบวนการ บาบปฏิเสธ
อัลกุรอานและคัมภีร์อื่น ๆ ก่อนหน้านี้ และให้เมืองชิราชเป็นศูนย์กลางของศาสนาแทน
มักกะฮ์ ผู้เลื่อมใสลัทธินี้ใช้การรบและความรุนแรงเพื่อนำไปสู่จุดหมาย ทำลายระเบียบทางสังคมดั้งเดิมของอิหร่านเพื่อเริ่มศักราชของศาสนาใหม่ จึงถูกทางรัฐบาลปราบปรามอย่างรุนแรงตั้งแต่ พ.ศ. 2391 – 2393 บาบเองถูกจับและประหารชีวิตเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2393หลังจากนั้น ขบวนการบาบีได้หลบลงใต้ดิน และขยายตัวต่อไปอย่างเงียบ ๆ ต่อมาได้แตกออกเป็นสองกลุ่มคือกลุ่มอาซาลี ที่ยังยืนหยัดกับลัทธิบาบีเดิม และกลุ่มที่ดำเนินรอยตาม
พระบะฮาอุลลอฮ์ ผู้ก่อตั้ง
ศาสนาบาไฮซึ่งเน้นการไม่ใช้ความรุนแรง