ไฮเดอร์ อาลี (Hyder Ali) ได้วางแผนการก่อสร้างสวนนี้เมื่อปี 1760 แต่เป็นบุตรของเขา ติปูสุลต่าน (Tipu Sultan) ที่เป็นผู้ก่อสร้างจนสำเร็จ คำว่า บาฆ (Bagh) เป็นภาษาฮินดูสถานแปลว่า สวน (garden) ส่วนที่มาของคำว่า ลาล (Lal) นั้นเป็นที่ถกเถียง อาจหมายถึงสีแดง หรือ เป็นที่รัก ("beloved") ไฮเดอร์ อาลี ตัดสินใจว่าจะสร้างสวนนี้ขึ้นเพื่อเทียบเท่ากับสวนโมกุล (Mughal Gardens) ซึ่งกำลังได้รับความนิยมในยุคนั้น หลังการก่อสร้างเสร็จในสมัยของติปู สวนได้อยู่ภายใต้การบริหารของโมฮัมเม็ด อาลี (Mohammed Ali) และบุตร อับดุล เกเดอร์ (Abdul Khader) สวนแห่งนี้ได้แบบอย่างมาจากหมู่สวนโมกุลซึ่งเคยตั้งอยู่ที่เมือง Sira ห่างออกไป 120 กิโลเมตรจากบังคาลอร์[1]

ลาลบาฆนั้นก่อสร้างขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 18 และเป็นที่ตั้งของนาฬิกาสวน (lawn-clock) เรือนแรกในประเทศอินเดีย และยังเป็นที่เก็บรวมรวมพืชหายากที่ใหญ่ที่สุดของอนุทวีปอินเดียอีกด้วย[2]