เลเล (Lele) เป็นชื่อโบราณของลาไฮนา ส่วนชื่อลาไฮนามาจากภาษาฮาวาย Lā hainā แปลว่า "ดวงอาทิตย์ที่โหดร้าย" ซึ่งสื่อถึงภูมิอากาศแบบร้อนแห้งของฮาวาย[4] โดยย่านประวัติศาสตร์ของลาไฮนามีปริมาณน้ำฝนเพรยง 13 นิ้ว (330 มิลลิเมตร) ต่อปี

ในปี 1795 ก่อนการรวมเกาะในฮาวายเข้าด้วยกัน ลาไฮนาอยู่ภายใต้การปกครองของกาเมฮาเมฮามหาราช ลาไฮนาเคยเป็นราชธานีของราชอาณาจักรฮาวายในปี 1820 ถึง 1845[5] ต่อมา กาเมฮาเมฮาที่สาม ซึ่งชื่นชอบลาไฮนากว่าโฮโนลูลูซึ่งวุ่นวาย ได้สร้างเกาะขนาด 1 เอเคอร์ (0.40 ha) ชื่อว่า โมกุอุลา ล้อมรอบด้วยทะเลสาบ โมกุฮินา (Moku Hina) ว่ากันว่าเป็นที่ประทับของกีวาฮีเน (Kiwahine) เทพารักษ์ของเกาะเมาวีและราชสกุลปิอิลานี (Pi'ilani royal line) ขึ้นที่ใกล้กับใจกลางของลาไฮนา[6]

ในปี 1824 เบ็ตซี สต็อกตัน ได้สร้างโรงเรียนมิสซังแห่งแรกที่เปิดสอนแก่สามัญชนในลาไฮนา หลังได้รับการร้องขอโดยผู้นำเผ่าในลาไฮนา[7]

ในปี 1845 ได้ย้ายราชธานีแห่งฮาวายกลับไปยังโฮโนลูลู ต่อมาในศตวรรษที่ 19 ลาไฮนาเป็นศูนย์กลางของอุตสาหกรรม ล่าวาฬโลก มีเรือจอดมากมายที่ย่านริมน้ำของลาไฮนา ถนนริมน้ำของลาไฮนายังได้รับการขึ้นชื่อเป็นหนึ่งในสิบถนนที่เยี่ยมที่สุด ("Top Ten Greatest Streets") โดยองค์การวางแผนอเมริกัน[8]